alt-j'nin taro adlı şarkısı, tarafıma güzel ve özel bir biçimde ithaf edilerek dinletilmişti. yıllar geçti, en umutsuzluğa düştüğüm zamanlarda bu şarkıyı dinlediğimde kendimi çok iyi hissediyorum. mutluyken dinlediğimde daha da mutlu oluyorum. çünkü bana dinlediğimde her zaman, her şeyin geride kalarak sadece birer anıya dönüştüğünü hatırlatıyor. şarkı bana ithaf edilirken hayatımın en güzel günleriyle en kötü günlerini aynı anda yaşıyordum. büyük bir yıkım, bağıra bağıra geliyordu, konfor alanım her yanından dökülüyordu ve ben o yıkıma, konfor alanımın dışına çıkarak, sevdiğim birinin desteğiyle hazırlanmayı tercih etmiştim. bu şarkıyı ilk dinlediğim zamanlarda hayatımda aynı anda çok şey değişti, o zaman "artık bundan daha kötüsü, daha zoru olamaz," derken üzerinden uzun yıllar geçti, çok daha kötülerini, çok daha zorlarını gördüm. ve hepsine rağmen, tüm o zorlukların içinde hep çok iyi zamanlar da oldu, gözlerimizden yaşlar gelene kadar güldük, her şey geri dönüp bakılınca birer tebessüme dönüşüyor çünkü, zor zamanları da "acı acı gülümseyerek" de olsa bir şekilde gülümseyerek hatırlayabilmek önemli, kötü hisleri benliğimize kazımadan, kişiliğimizin bir parçası haline getirmeden, birer bahaneye ya da özre dönüştürmeden, üzerimizden o kötülüklerin akıp gitmesine izin vererek... "zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü." bende hep yan yana yürüdü zamanlar, öyle gerekiyormuş.
ferhan şensoy bir şiirinde "birbirimize tutunalım, o zaman sallansak da düşmeyiz," diyordu, şiirin adını ne yazık ki hatırlamıyorum, o zaten o mısralarda dostluktan ve sarhoşluk yalpalamasından bahsetmişti. ben yine de ferhan ağabey'i dinledim o zamanlarda, çok fena sallanıyordum, tek başımayken kesin düşecektim, ama yanımdakine tutundum, düşmedik. bu şarkı da en değerli hazinelerimden biri. görebildiğim her yerde sürekli gözümün önünde tutmak istiyorum.
"Do not spray into eyes i have sprayed you into my eyes."