yediğimiz şeyleri birbirinden farklı kılan, diğer bir yemeğe göre daha tercih edilir yapan en önemli unsur kokusudur. dil tatlı, tuzlu, ekşi ve acı tatları* bunun yanısıra soğuk ve sıcağı algılar. eğer kokusunu almıyorsan bir dilim çiğ patates ile bir dilim çiğ elmayı yerken ayıramazsın. bütün o baharatlar, aromatik bitkiler, naneler, fesleğenler, dereotu, maydonoz, bunun yanı sıra soğan sarımsak gibi keskin kokulu eklentiler yemeğin aromasını zenginleştiren ve kişiden kişiye daha cazip ya da itici hale getiren unsurlardır. yediğin şeyden hoşlanıp hoşlanmayacağına kokusuna bakarak karar verirsin. kimi bünye kerevizin keskin kokusunu sevmez. kimi karnıbahar ve lahananın kükürt kokusunu. kimi tencerede kaynayan işkembenin kokusundan tiksinir. mis gibi koktu der biri ızgarada cızırdayan balıkların kokusunu aldığında veya tavada köpüklenerek pembeleşen tereyağının kokusunu. bir yemeği yediren veya yedirmeyen şey kokusudur. hatta yemek pişirilirken bile koklanır. pişmemiş yemek çiğ kokar. ona göre pişirmeye devam edersin. yavan kokar baharat eklersin. kokusuz yemek olmaz.
dışarıda koşup oynayıp, terleyip yorulup eve gelip kapıya kırarcasına vururken bir anda mutfak havlusu elinde, önlük belinde, elinin arkasıyla saçını düzeltmeye çalışan anne eliyle açılan kapı daha tam açılmadan arasından sıvışarak tuvalete yönelirken bir anda yüzüne çarpar insanın, burnunu kıpraştırır. işte o an dünya durur, hayata dair mutluluk kaplar insanın içini.
o yüzdendir ki evdeki yemek kokusunu hep sevmişimdir. bana annemi hatırlatır, evdeki yaşanmışlığı hatırlatır, evdeki ruhu anlatır. güzeldir evdeki yemek kokusu...
tüm evi saran ve oldukça rahatsız edici koku. bu yüzden kolay kolay evde yemek yapmam. karşı dairede yaparım orası koksun benim evim kokmasın. * bugün davet üzere bir arkadaşımla birlikte onun kız kardeşine ilk defa kahvaltıya gittim. evi kokutmadan bana pişi yapar mı dedim. yapar dedi. dairenin olduğu katta asansörden iner inmez o kızarmış hamur ve yağ kokusunu aldım lakin geri dönmek için çok geçti. içeri girer girmez kendimi balkona attım ama nafile. aç karnına kusmak kadar berbat bir şey yok. beni eve geri getirecek kadar kahvaltı yaptım ve henüz bir saat olmadan kız kardeşin evinden ayrıldım. eve geldiğimde eğer imkanım olsaydı üzerimdekileri kapı önünde bırakırdım. botlarıma kadar üzerimdeki tüm eşyaları çamaşır makinesine atıp yıkadım. üstelik hepsini ilk defa giymiştim. sonra kendimi yıkadım. velhasıl berbat bir koku.