düşünürün araştırma nesnesini oluşturan birimlerin arasındaki ilişkiyi gözardı edip, bu birimlerin ne tür bir yapıya sahip olduğunu soruşturduğu felsefi metodolojidir.
temel sorusu "ne yapıda?"dır. örneğin, araştırma nesnesi "tümceler" olan bir düşünür, "tümceler ne yapıdadır?" sorusunu soruyorsa, yapısalcı bir eğilim gösteriyor demektir.
özellikle birçok sosyal bilimin başlangıç ekolü yapısalcılık olarak kabul edilir. bunun sebebi, ilgili bilimin öncelikle araştırma nesnesinin yapısına dair açıklama yapması gerekliliğidir. aristoteles'in özcülük* kuramından bu yana bilimsel gelenek bu şekildedir.