carl gustav jung, gölge ile ilgili bir ikilikten bahseder; “gölgemizle savaşmak”, ona göre insanın bilinçli tarafının, bilinçsiz tarafı ile yaşam boyu sürecek bir mücadelesi söz konusudur. yaşamın her alanında kişi, kendini sabote edebilir; sabote etme nedeni ile etmeme nedeni gölge arketipidir. yalnız bu, dualitelerin veya varlıkLarın iyiye veya kötüye atıfta bulunmadığına dikkat edilmelidir. kutsal ve iyi ve diğeri şeytani ve kötü bir dualitemiz olduğu anlamına gelmezler. jung’un bahsettiği basit bir örnek olarak, bir yanınız kitap okumaktan çok hoşlanırken diğer yanınızın kitap okumak yerine film izlemenin daha iyi bir fikir olduğunu hissettirmesi gibidir.
dualiteler, çok fazla içsel ruhsal çalışma ve kim olduğumuzun, birbirimizi nasıl bu kadar çok tanıdığımızın çok net ve kesin bir tanımını gerektirir; dualiteler varlığımızın bir parçasıdır.
bir cismin ışığı tamamen geçirmemesi sonucu oluşan görsel varlık. tdk, "saydam olmayan bir cisim" olarak tanım yapmış ancak cam nesneler saydam olmasına rağmen onların da gölgesi vardır.
akşamları yürürken gölgemi izlemeyi severim, bana hayatı hatırlatır.
bir sokak lambasının altından geçerken gölge oluşur, doğar bir nevi. küçüktür ilk başta, sonra attığınız adımlarla büyür, gelişir. diğer sokak lambasına yaklaşırken yavaş yavaş solarak kaybolur, ölür. tıpkı insanlar gibi.