Aptal bir not defterini şömineye atmak için harcanan beş dakikalık monolog ve histeri kriziyle dolu sahnesi filmin vaad ettiklerine nazaran özel olmamasının nedenlerine bir örnek.
En büyük numarasıysa hiç kuşkusuz Doğaüstü hikayesini rasyonel sunuş biçimi. Bu yönüyle de övgüyü hakkediyor bence. Ben filmin en büyük vadinin yaratmaya çalıştığı gerçeklik algısı olduğunu düşünüyorum. Hikaye ve hikayenin verdiği referanslar itibariyle bu gerçekliğe kuşkuyla yaklaşmanızı sağlamak da (gerçeklik algınızla oynamak) filmin başarısı aslında.