22 kişinin oynadığı ve sonunda türklerin kaybettiği oyun.
içeride dışarıda, kulüpler veya uluslar bazında nereden bakarsak bakalım son yıllarda quidditch'in hufflepuff'ı gibiyiz. üç beş demeden yiyor, şansımız varsa en iyi ihtimalle grupları görüyoruz.
bazen arkadaşlarla otururken muhabbet biter, sessizlik olur, herkes telefonlara gömülür, 'kalksak mı' refleksleri başlar ya bizim türk takımlarında birkaç senedir böyle bir hal var. canlar sıkkın, istemeye istemeye gelmiş, istemeye istemeye duruyor ama durmasa yapacak daha iyi bir şeyi de yok. lisede günün beşinci dersinde falan böyle oluyordum ben de.
aksi gibi basketbol, voleybol, boks gibi sporlarda ciddi ciddi müthiş başarılar elde etti türk sporcular ve türk kulüpleri. muhtemelen yarın bir futbol kulübü adriano'yla sözleşme imzalasa bunlar da unutulur.