İnsanın içinde akan, doğru yöne yönlendirilmeyi bekleyen bir nehir gibidir. İyi yönlendirilirse çiçekler açtırır, kötü yönlendirilip başı boş bırakılırsa karşısına ilk çıkana taşarak çağıldarken etrafı yakıp yıkabilir bile. İlgiyi hele de yetenekli olduğunu keşfettiği alana yönlendirmeli insan, yoksa can sıkıntısıyla yanlış şeylerde köreltmek ilginin o akıcılığını da alır, kişi sürekli yanlış şeylerle ilgilenip zamanını boşa harcadığını görürse ilgisiz, heyecansız birine dönüşür, bu da hümanist düşünceye göre büyük kayıptır.