toplumsal manada kullanılan eşitlik kavramını adalet kavramıyla karıştırmamak gerekir. toplumun her kesimine eşit hak ve fırsatlar verilmesi, toplumda adaletin sağlanacağının garantisi olmadığı gibi, bilakis böyle bir uygulama, toplumdaki adaletsizliğin esas nedeni haline gelebilir. misalen, bir yerel yönetici çıkıp, 'kardeşim, engelliler için de engelsizler için de herhangi bir ayrımımız yok. her konuda eşitlikten yanayız.' dediğinde, engelli kullanımına uygun düzenlenmemiş yollar, binalar, toplu taşıma araçları vs. engelliler için büyük bir adaletsizliğin öznesi olur. ya da, yine misalen bir milli eğitim bakanı çıkıp, 'öğrenim çağındaki her vatandaşımıza eşit hak ve fırsatlarla eğitim öğretim görme fırsatı veriyoruz.' dediğinde, öğrenme güçlüğü çeken öğrenciler, üstün zekalı öğrenciler ya da dezavantajlı kesimlerdeki öğrenciler için büyük bir adaletsizlik söz konusu demektir. dolayısıyla, toplumsal her türlü olay ya da durumda, gerektiğinde pozitif ayrımcılık uygulanması gerekip gerekmediği değerlendirilerek kararlar alınmalıdır. sözün özü, eşitlik, adaletle birlikte sunulabiliyorsa olumlu bir anlam ifade eder.