"atsan atılmaz, satsan satılmaz" kalıbının içine oturtulmuş, doğumla birlikte kabul etmek zorunda kalınan, çekirdeği ayrı dert, genişi ayrı dert olan topluluk.
hayatının hiçbir bölümünde empati yapmayı seçmemiş aile fertlerinden uzaklaşmak her zaman mümkün olmuyor. hayatının yıllarla ölçülen bölümlerinde iletişimi kestiğinde dahi, illa ki bir geri dönüş oluyor; illa ki zamanında ettiğin ve söylerken haklı olduğunu halen düşündüğün büyük lafları bir güzel yemen gerekiyor. çünkü kan bağı ister ergen, ister yetişkin ol; hayatının hiçbir yerinde doğrudan kestirip attığın ve "kafam rahat artık" diyebildiğin bi' şey değil.
aileye bir, aile bağlarına iki kere küfür etmek de, sadece dil yorgunluğu ve "düşünmekten kafamın içi acıyor" tepkisine yol açıyor. hayatta aileyi seçemiyorsun ve bu seçimsizliğinin sonuçlarına da kan bağın bulunanlar ölene kadar katlanmak zorundasın.