"Kötü bir ruh kendi kendine kendi bedenini terk ettiğinde, Minos onu yedinci çukura yollar. Ruh ormana düşer, düştüğü yeri seçemese de, yazgının onu attığı bu yerde bir tohum gibi kök salar. Sap olur önce, sonra orman ağacı; Harpya’lar yer yapraklarını, canını yakar, acısına pencere açarlar. Ötekiler gibi biz de kalıplarımıza döneceğiz, ama hiçbirimiz onları giymeyeceğiz, doğru olmaz insanın çıkardığı şeyleri alması. Buraya sürükleyeceğiz onları, iç karartan bu ormanda her gövdeyi, ruhumuzun bulunduğu böğürtlene asacağız.”