Dikkatimi çekti, birçok insana ilkokul zamanlarında rastlamış bu öğretmenler. Oysa bana lise yıllarımda rastlamıştı.
Görece, bulunduğum yere göre iyi bir lisede okudum. Ki zaten diğer ilçedeydi, gidip geliyordum. Bir dersimiz vardı, adını bile tam hatırlamadığım, seçmeli bir dersti ve müdür yardımcısı giriyordu derse. O da bazen giriyor, bazen girmiyordu. Bir gün nasıl oldu bilinmez, derse girdi. Başladı sohbete ve sırayla tüm öğrencilere nerelisin, nerede oturuyorsun vb sorularla birlikte "baban ne iş yapıyor" diye de sordu. Hepimiz sırayla söylüyorduk tabi, sıra bir kıza geldi ve babasının avukat olduğunu söyledi. Hoca koltuklarını kabartarak "AA, hiç de tanışmadık, bir ara uğrasın da tanışalım" demişti. İdare katı, benim ya da benim gibi öğrencilerin bırakın adını bilmeyi hangi sınıfta okuduğunu dahi bilmezdi. Ama gelin görün ki başta o kız arkadaş olmak üzere ailesi üniversiteden mezun, doğru düzgün bir işte çalışan velilerin çocuklarının halleri hatırları sorulur, güler yüzle yaklaşılırdı. Bu hikayeyi hiç unutmam...
Amma; o zaman en büyük korkum şu olmuştu "umarım sınıfta babası olmayan bir çocuk yoktur" ben öğrenci halimle bunu düşünürken, hocamız sağolsun böyle bir şeyi düşünmemişti. O gün bu gündür sosyal statü olarak benden yüksek birinden ne zaman bu soruyu duysam, aklıma hep o hoca gelir.