bugün doğum günüm. sosyal medyada, feysbukta falan yazmıyor bugünün doğum günüm olduğu, dolayısıyla bildirim falan da gelmedi. sadece en yakınlarım kutlar falan diye bekliyordum, kimse kutlamadı henüz sağ olsunlar. oysa ben en sevdiklerimin doğum günlerinde saat 23.55'te arar, yeni güne girerken ilk kutlayan ben oluyum diye hassasiyet gösterirdim.
tabii ki kutlanacak. hayatın her yılı bir derbi maç. yeryüzünde bir yılı daha hasarsız tamamladığında sen 1, hayat sıfır, yıllar birbiri üzerine eklendikçe zafer büyüyor. kutlanmaz mı.
fakat bu her zaman böyle kalacak değildir. bazen hayat size öyle şeyler yaşatır ki, artık "iyi ki doğdun" diyemeyebilirsiniz. yine de böyle anlarda en azından "mutlu yıllar" diyebilmek gerekir.
ingilizce birthday'in türkçe'ye çevrilmesiyle dilimize girmiş terim. biz eskiden yaş günü derdik. ve doğrusu da yaş günüdür. neden? çünkü yaş alırız. yaş günü tabirini kullanan çok az insan kaldı artık sanırım.
genelde yaş küçükken insanın en yakınları çevresindeyken hep mutluluk kaynağı olan ama yaş ilerledikçe yavaş yavaş bizleri yalnız bırakan en yakınlarımızın hissedilen yokluğu, bazı insanlar için böyle günleri anlamsızlaştırır.
çok uzun zamandır keşke doğum günümü hiç bilmeseydim diye düşünürüm. kesin daha iyi olurdum. kutlamam, kutlamayı sevmem, başkasının doğrum gününü kutlamayı da sevmem.
şöyle ki; normalde bir işi başardığınızda kutlarsınız. terfi alırsınız kutlarsınız üniversite kazanırsınız kutlarsınız aa alırsınız kutlarsınız eşin ile 1 yıl olmuştur kutlarsınız.
ama doğum günü kutlaması nedir ? ne başarın var ki ? baban 9 ay boyunca anneni rahat ettirmeye çalışıyor annen 9 ay rahat olmadığı gibi bir de doğururken canından can eksiliyor ameliyat ekibi boncuk boncuk terliyor o ara sen napıyorsun ? keyif çatıyorsun şu göbek bağını boynuma dolayayım da zorlansınlar modundasın ve noluyor sen kutluyorsun.
annen kutlar baban kutlar o doktor kutlar ama sen kutlayamazsın abi. senin ne başarın var ki ? ailenle kutla çünkü onlar o kadar sene yetiştirmiş veya iyi yetiştirmişler ki o kadar sene yaşamışsın başarılısın. ama gidip arkadaşlarınla parti vermek saçma bence.
tabi bunlar benim düşüncem. bence başarıyı kutlayacaksın ki sadece başarının fazladan bir değeri olsun. ve doğmayı bir başarı olarak görmüyorum.
günün adamı olmayı sevmediğimden, bütün gözlerin bütün gece üzerimde olmasını istemediğimden yıllarca kutlamadığım, hatta biraz da sürprizlere fırsat vermeyip kaçtığım gün. bir zaman sonra en yakınlar falan da unuttuğundan, kaybolup gitti doğum günüm. sanırım gereksiz samimiyet falan düşüncelerini bir kenara koyup, bazen insanlara izin vermek gerek ki kendimizi değerli hissettirsinler.
bir de şu saçmalık başladı. senin doğum gününü 1 kere bile sormayan kişi, kendi doğum gününde “ bugün benim doğum günüm, ‘kutlayın ulan!’ ” şeklinde paylaşım yapıyor. sahte yaşamların son hâli.
kendiminki olsun, başkalarınınki olsun, kutlamayı sevdiğim gün. pasta, alkol, arkadaşlar. bu üçlüyü seviyorum. yılın her günü kutlamaya hazırım. * yine de genelde doğum günlerini hatırlamam, kendiminkini bile unuttuğum olur, hatta yıl dönümlerini de unuturum. tarihlerle aram baya kötü, hafızam sadece olaylar üzerinden işliyor. hatırlanması gibi bir beklentim de yok, zaten insanların türlü işi gücü var. o yüzden ben hatırlatıyorum. * bana da hatırlatılıyor, açık iletişim, temiz.
Bir keresinde arkadaş ortamında bu konu açılmıştı. Doğum günün ne zaman sorusu bana soruldu. Söyledim ama anlaşılmadı. Ben de o günün anlamını ve önemini daha önemli bir olayla bağdaştırıp öyle söyledim. * güzel gülmüştük. * ben doğmuşum ne olmuş yani .
bülent ersoy'un "doğum günün bana geldiğin gündü" diye şarkısı vardı ama...
linkini buraya koyup bu kadar insana toplu bir mental işkenceyi yapmaya elim gitmedi.
(bkz: happy birthday to you)
bir hanım arkadaşımla verklaerte nacht, op. 4 (schoenberg) üzerine konuşurken, bestenin konusuyla ilgili olarak konu aldatma mevzusuna gelmişti. "senin eşinin başkasından çocuğu olsa nasıl karşılarsın?" demiştim. o da "doğum günümü unutmadığı sürece çok tepki vermem" demişti.
