Okulda ve seminerlerde zilyon tane eğitim aldım bunu üzerine. En trajik olanı da acil ve afet durumları dersinde konumuz deprem iken ders saatinde İstanbul'da deprem olması ve herkesin bir anda sınıftan, okuldan canhıraş kaçmaya çalışmasıydı. Uygulamalı eğitim böyle olur işte.
Deprem anında yapılması gerekenleri madde madde yazabiliriz ama hiçbir faydası olmayacak. Deprem anında yapılması gereken değil de, deprem gelmeden önce yapılması gerekenler diye konuşacak olursak en başa yazılması gereken madde kesinlikle bilinçli olmak olur.
Şöyle anlatayım; 4 Aralık Bursa depreminden yaklaşık 5 dakika önce gözlerimi açmış yatağımdan dışarıyı izliyordum. Deprem başladığında ilk vurma anı ve sonra ki ufak sallantı da tam kestiremedim acaba dedim. Sonraki vurma anı ve sallantı da deprem oluyor dedim ve üstümdeki yorganı savurarak yatağın en köşesine gelip yatar pozisyonumu bozmadan beklemeye başladım.
Peki niye? Salak mıyım ben kaçmak yerine hala evde yatağımda yatıp bekliyorum? e hayır. Deprem şiddetini arttırır ve evdeki eşyalar devrilir, belki evde yıkılma başlarsa direkt yatağın yanına kendimi atıp yaşam üçgeni oluşturayım diye. Lafın kısası deprem anında yapılacak ilk şey aklınızı kullanmak, ikinci şey sonraki adımı düşünmek, yani yakınımda bana yaşam üçgeni olabilecek en güvenli yer neresidir demek ve oraya sığınmak.
Bu yaşam üçgeni kesinlikle olduğunuz yerde olmalı, hani "ya bizim masa ceviz ağacından yapılı, deprem de kalkıp oraya koşar altına girerim" diyerek yola çıkarsanız, sevdiklerinizin göreceği son şey ikiye bölünmüş bedenleriniz olur. Nereden mi biliyorum? 6 şubat depremlerinde arama kurtarma ekibindeydim. Onu da anlatacağım, ilk önce gördüklerimi dile getirmem, yazıya dökmem gerekiyor.