1. 'a ait bir şiirdir,


    pıt
    diyen sesi
    dutun

    hava ağır ve sıcaktı, gecenin sesi
    tenimdeydi, kıyıda tumba
    çalıyordum, kimbilir kiminle.
    seviştim ah, belki lotüs
    çiçeğiyle, belki onun
    taçyapraklarıyla.
    konuştum
    uzun.

    soyarken seni,
    zamanlar öncesiydi
    ve yoktu
    incir yaprağın.

    telaşla baktım.
    yüzünü ezberime aldım.
    sesim dedim, sesime
    dokunsun.

    parmak
    izlerimi
    silerek
    okşuyordum
    boynunu.

    efendim, onu
    incelikli
    boynunu.

    indim koyaklarından
    kardım geldim.

    eşkıya sekişimle:

    gümüş ovan! kasımpatın!

    yoldum yoruldum
    cennetinde ilk defa.

    mum ışığında gidip geldi gövden
    ve ay doğduğunda-
    yoktun! olsun, biraz da yoksulluklar sevişmek.

    arındıkça çoğalır
    diye insan, öptüm,
    bilmem ki yalnızca
    seni mi?
    hatta belki
    kendimi
    bile
    öptüm.

    derin duydum, rüzgârın
    ıslığı yoktu! çünkü saydım,

    kumun tanesi az'dı! anladım,
    demenin ürkütücülüğünü düşün,
    -imkânsızdır anlamak

    emdim bitirdim.
    sütüm, dedim.
    helal şiir.
    #8714 ma icari | 8 yıl önce (  5 yıl önce)
    0şiir