david cronenberg'in hem senaryosunu yazdığı hem de yönetmeni olduğu 1979 yapımı gerilim filmi. dönemin en iyilerinden biri olmayabilir ama cronenberg'in ilk filmlerinden biri olduğu için önem veriyorum. the brood'un ardından scanners ve videodrome'u 4 yıl içinde vizyona sokma başarısı gösteren cronenberg, film için yaklaşık 1 buçuk milyon kanada doları harcamış.
nola'nın önce akıl hastanesine yatması, ardından da psikiyatrist doktor hal raglan'ın gözetiminde saykoplasmik* tedavi almasıyla paramparça bir hale gelen carveth ailesinin başından geçenleri izliyorsunuz. nola'nın küçük kızı candy (candice) ve eşi frank'in yaşadıklarının gerilim dozu güzel ayarlanmış. cronenberg sinemasına biraz aşinaysanız, o dönemki filmlerinde dünya dışı varlıkların söz sahibi olmadığı hiçbir filminin olmadığını da bilirsiniz. the brood da, sonuna kadar dünya dışı varlıkların olabileceği korkusunu izleyiciye enjekte ederek geçiyor.
oyunculuklardan ziyade, senaryo tam benim gerilim filmi anlayışıma göre. clive barker'ın en iyi romanlarından biri olan cabal'dan uyarlanan nightbreed kadar kan tadı alamasam da, gerilim tadı alabildim. bu kadar eski filmlere ön yargıyla bakan benim gibi izleyicilerin gerilim içeren ilgi alanlarına hitap edecektir. filmin açılış sahnesindeki tiyatro oyunu sahnesinin gerçekliğini filmin sonuna kadar üzerimden atamadım ben. bunda psikiyatrist raglan'ı canlandıran, 1999'da kalp krizi geçirip hayatını kaybeden, gladiator'ün "proximo"'su olarak hatırlayabileceğiniz oliver reed'in performansı belirleyici olmuş. yakın çekimlerde dev gözlerini her gördüğümde pikenin altına girmemek için kendimi zor tuttum. eski gerilim filmlerini sevenlere öneririm.