hiçbir fiziksel varlığın (ışık da dahil) kendisinden kaçamadığı; olağanüstü büyük bir kütlenin neredeyse bir çay kaşığı ölçeğine indirgendiği için oluşan yıldız eskisi.
ayrıca karadeliği oluşturan kütle, karadeliğin görünen (?) kısmından çok daha içeridedir. işte o kadar dar alana o kadar çok kütle sıkıştırırsanız etkisini o kadar çok alana yayabiliyor.
diyelim ki türkiye bir kara delik olsun (politik gönderme değil, bir an için öyle olduğunu düşünelim). hepimizin bildiği gibi de türkiye'nin başkenti ankara. o zaman biz karadeliği gözlemlemeye viyana'dan falan başlarız.
çok büyük kütleli yıldızların, evrimlerinin sonlarında süpernova patlaması nedeniyle üst katmanlarını uzaya fırlatması sonucu geriye kalan yoğun astrofiziksel cisim.
herhangi bir cismi belli bir yarıçapa kadar sıkıştırabilirseniz o cisim bir kara deliğe dönüşür. her cisim için farklı olan bu yarıçap limitine schwarzschild yarıçapı denir. örneğin güneş'i 3 km, dünya'yı 3 mm yarıçapa kadar sıkıştırabilseydiniz, nur topu gibi birer kara deliğiniz olurdu.
Dünyanın farklı bölgelerinde birçok teleskopun eşzamanlı olarak ayarlanıp aynı kara deliği farklı noktalardan izleyip elde edilen verileri 2016- 2018 farklı ülkelerde inceleyip daha sonra sonuçları biraraya getirerek, birbirlerinden habersiz aynı veriye ulaşıp bu veriyi bizimle paylaştılar.
Nihayetinde teorik olarak kanıtlanan kara delik, pek iyi olmasa da, görsel olarak da önümüze gelmiş oldu. Umarım güzel bir bilimsel atlama yaşamamıza başlangıç olur bu.
Aslında delik olmayan şey. Hatta yanlış hatırlamıyorsam en son siyah da olmadığını açıklamışlardı. Yine de nolan reyiz hayalgücünde doğruysa bambaşka bir olay. Düşünsenize tüm zamana yayıldığınızı? Müthiş.
discovery science kanalında izlediğim bir belgeselde, iki bilim insanının hakkında çok ilginç bir teori ortaya sunduğu evrendeki gizemli kozmik cisim.
bilindiği üzere kara delikler ışık dahil olmak üzere kendisine yaklaşan her şeyi içine doğru emüklüyor ve de müthiş yer çekimleri sayesinde zamanı bile bükebiliyorlar.
teoriye göre ise, kara delikte zaman çok yavaş aktığı için biz dışarıdan bir yıldızın içe çöküşünü milyonlarca yıl sürecek bir şekilde izliyoruz. yani gördüğümüz bir yıldızın slow-motion ölüşü.
şöyle bir düşününce mantıklı bir teori gibi geliyor.
hobi olarak astrofizik takip eden biri olarak umarım doğru anlamışımdır. yanlışım varsa affola.