ilk defa birinci dünya savaşı sırasında görülmüş, savaş ortamında bulunan kişinin maruz kaldığı ani duygu değişimi nedeniyle anlık olarak güvensiz ve ölmek üzere olduğunu hissetmesi, son olarak dengesini kaybedip anlamsız hareketler yapması, mimiklerini anlamsızca kaybetmesi durumudur. savaş bunalımı geçiren bazı kişilerde travma hâline gelmiş ve kalıcı bir psikolojik rahatsızlık oluşturmuştur.
not: bu olayın cesaretle ilgisi yoktur. en cesur insan bile o patlama seslerinin altında yıllar veya aylar geçirirse bir süre sonra kulakta bulunan ayakta dengede durmamızı sağlayan organ kendini salar ve saçma sapan hareketler yapmaya başlar.
bir savaşta yaşayacağınız en hafif hasardır. yeter ki ptsd, körfez savaşı sendromu gibi şeylere bulaşmayın.
günümüzde askerlik profesyonelleştiği için shell shock vakaları da pek olmuyor sanırım. ama topyekün bir savaşta ressam da, öğretmen de, şair de, şarkıcı da, mühendis de, çocuk da cephede olduğu için shell shock vakalarının yaşanması daha sık görülür.
elbette bunu shell shock'u normelleştirmek için söylemiyorum. zaten yukarıdaki paragraftan savaşın bir milletin kültür düzeyinin nasıl da içine ettiğini anlamışsınızdır.
ama mesela körfez savaşı sendromuna neden "shell shock" deyip geçmemeliyiz? çünkü shell shock, körfez savaşı sendromuna göre daha masumdur. tamamen akustik bir olaydır. ama körfez savaşı sendromunu normalleştirmek nükleer silahların (ucuna uranyum sürülmüş mermi de olsa) kullanımını normalleştirmektir.