her türlüsünün kötü olduğu çokça kez dillendirilmiş olmasına rağmen "her doğruyu her yerde söylemek zorunda değilsin" cevabını vermek istediğim durumlarla karşılaşmama sebep olan şey. fiziksel olarak güçlü olanın güçsüz olana karşı üstünlük sağlayacağı, pek adil görünmeyen bir çeşit "hesaplaşma".
ilk cümlede bahsettiğim durumlar bana x olurken neredeydiniz insanlarını hatırlatıyor. bir örnek olarak kadına şiddetten bahsederken şiddetin her türlüsünün kötü olduğuyla ilgili aldığım dönütlerin sayısı bir hayli fazla, bunun yanında bu insanlara ve bu cevaplara karşı çıkmak da benim için fazlasıyla çetrefilli. çünkü söz konusu cevaplar sizi destekler görünen, karşı çıktığınızda da derdinizi tam olarak anlatamayacağınızın resmen garantisini veren konular. halbuki tek bir konuya odaklanıldığında onun üzerinden başka konulara gönderme yapmak ikisinin çözümü de değildir, ancak suyu bulandırır. burada black lives matter/all lives matter meselesi de akla geliyor.
bu sefer yalnızca bir örnek olmayarak kadına şiddetten bahsedeyim. kadına şiddetle ilgili bir şey gördüğümde "ya aslında şiddet dediğimiz şey zaten haksız, keşke kökten çözebilsek" cümlesinin çeşitli hallerinin de karşıma çıkmasına ben gerçekten çok sinirleniyorum. bunun söyleyenin kim olduğuyla ilgisi yok. kimse aksini belirtmemişken böyle bir düşünceyi ortaya atmanın altındaki motivasyonu ben hala tam olarak anlamış değilim.
öncelikle bu şekilde kadına olan şiddetin normalleştiğini düşünüyorum (ama bu, bu cümleden ve girdiden daha büyük bir mesele tabii), onun dışındaysa başka bir örneği bu konuya bulaştırmanın gerçekten herhangi bir şeyi çözmek amacıyla yapılıp yapılmadığı bende çok soru işareti bırakıyor. çünkü muhtemelen oradaki herkes ortada birden çok sorun olduğunun farkında, bunları birbirleriyle karşılaştırmak ya da birinden bahsedince diğerlerini de işin içine katmaya çalışarak hepsinin kötü olmasından dem vurmak çözüm yolunda atılacak adımlardan biri değil bana göre.
özet olarak, birisi x'i çözmeye çalışıyorsa lütfen destekliyorsanız destekleyin ve o sırada beraber x'i çözmeye çalışın. y de önemli z de önemli demenin hiçbirine bir katkı sağladığını düşünmüyorum.
fiziksel şiddet: uygulayıcısı ezici çoğunlukla erkek olan; fiziksel üstünlüğün güç gösterisine dönüştüğü, zaman zaman fiziksel üstünlüğe ihtiyaç duyulmadan zarar verici nitelikte aletlerle açıktan gerçekleştirilen, bir işkence yöntemi olarak kullanıldığı gibi ölümle sonuçlanabilen eylem.
ABD Adalet İstatistikleri Bürosu'na göre fiziksel şiddet kaynaklı cinayet istatistikleri:
Erkek suçlu / Erkek mağdur %65,3
Erkek suçlu / Kadın mağdur %22,7
Kadın suçlu / Erkek mağdur %9,6
Kadın suçlu / Kadın mağdur %2,4
tık
küresel cinayet araştırması raporuna göre:
erkek cinayetleri %81
kadın cinayetleri %19
erkek fail %88
kadın fail %12
tık
sokakta, parkta, evde, kafede, hastanede, barda, pavyonda, okulda, konserde, işyerinde ve akla gelebilecek bilumum kapalı, açık ve özel alanda her an, herhangi bir nedenden şiddet görme ihtimalimiz mevcut.
şiddetin mağdurlarından herhangi birine şiddet uygulayan erkek veya kadınların diğer mağdurlara şiddet uygulaması da çok olası. bir de bunlar kaynaklı, kesinlikle gözardı edilmemesi gereken, çocukların gücü yettiğince çocuklara ve hayvanlara uyguladığı şiddet var.
uygulayıcının ve mağdurun cinsiyetine göre şiddetin ciddiyet algısının az ya da çok ciddi arasında değişkenlik gösterdiği de gözlenmiş ki bu da ayrı bir başlık konusu ve patetik bir durum.
psikolojik şiddet: uygulayıcısı kadın ve erkek olan, fiziksel istismara nazaran çok daha çeşitli yöntemlerle; gizli veya açıktan uygulanan, sonuçları karmaşık ve geri dönülmez boyutlara varabilen saldırganlık biçimi.
uygulama alanı olarak sınır tanımayan, fiziksel hiçbir yakınlık ve temas gerektirmeyen bir eylem. bulunduğunuz yerden, dünyanın herhangi bir yerinde yaşayan herhangi biriyle iletişime geçebildiğiniz an karşılaşılabilirliği ya da uygulanabilirliği düşünüldüğünde kapsamı akıl almaz boyutlara varıyor.
psikolojik şiddet mağdurlarının fiziksel şiddete eğilimi arttığı gibi, fiziksel şiddet derin psikolojik yaralar açabiliyor. yine psikolojik şiddete maruz kalmak, psikolojik şiddet eğilimini de artıran bir durum.
farkında olarak veya olmayarak -ki farkında olunmayan kısım bir hayli tehlikeli- birçok insanın hayatını alt üst ettiği gibi konu hakkında kadının kadına/kadının erkeğe/erkeğin kadına/erkeğin erkeğe uyguladığı psikolojik şiddet gibi net istatistiklere ulaşmak da çok zor.
birtakım psikolojik şiddet biçimlerini vikipediden alarak buraya bırakıyorum:
fikirle başlar, eyleme dökülmeyince içeride şişer, vücudu etkiler, fiziksel acıya sebep olur ve son tahlilde tedavi edilmez, ortaya çıkarılmaz, yok edilmez ise ouroboros'a evrilir. bu zalımın kızı/oğlu yılanın sonunu kimse bilmiyor, di' mi? eh, o da bilmiyor çünkü sonsuz bir döngüde arkadaş. konağı kimse ya da neyse, onu da bitirmek için sonsuz acı çekerek bundan zevk alıyor. sonra gelin bunu soquq hayatlarımıza uyarlayalım, shall we?
- kasiyer yırtık para verdi, sinirden kudurdun, eve gitmen lazım, karnın aç ve yorgunsun, dünya'nın bütün dertleri sırtında gibi hissediyorsun ve ay sonuna bile gelmeden paran bitmiş; bunları düşünüyorsun. "sıçarlar" diyerek eve yollanıyorsun, yırtık para cebini delercesine hissettirerek. evdeyken, birkaç saat yırtık paradan ortalığa saçılan "dehşet" yokmuş gibi hissettiriyor ama zamanı gelince aklında büyüyor. sinirleniyor, sinirleniyorsun. "neden geri vermedim?", "neden tepki göstermedim?", "neden? neden? neden?". bunun şiddete dönüşemeyeceğini sananlar ve -daha da kötüsü- hayatlarını bu sanrıyla bitirenler, hafta sonu kimsenin ilgilenmediği bir maçta neden televizyonu balkondan attığını sorguluyor senin, sen bile kendini sorgulamazken. ouroboros evin balkonunun ucundan herkese, tüm dünya'ya gülümsüyor.
- eski anılardan kurulu bir yumak olan rüyalar bilinçaltından fırlıyor ve sana berbat bir gün geçirmeye and içmiş gibi, valhalla'da yeniden doğmuş bir savaşçı gibi dinini, imanını emmek için hayatına giriyor. günün uyanık olduğun kısımları senin için bir lanete dönüşüyor, ne yaparsan yap kurtulamadığın. geceleri de perde kapanmasın, savaşçı geri dönüp belanı bellemesin diye kendini uyuşturmaktan başka bir bok yapmadan geçen bir hayat döngüsüne giriyorsun. içindeki ouroboros, henüz şiddet doğurma isteğine haiz değil ama herhangi bir sıkılma anını, gereğinden fazla beklediğin o anı bekliyor. arabada beklerken, otobüse binmek için sıra beklerken, rüyalarına giren eski sevgilinin evinin önüne neden geldiğini bilmediğin anlarda "beklerken"; orada seninle birlikte o da bekliyor. sonraki gece rüyan ne olursa olsun, besleyeceğin tek şey onun şiddete dönüşmesine ramak kalmış olan iradesi olacak ve sen bütün bunları "ulan, ne berbat günler, aylar, yıllar yaşadım ben ya" tadında gördüğün ve kendine acıdığın için "şiddete yönelmiş acı"nın tarifini depresyon kelimesinin sözlük anlamında arayacaksın mal mal. kötü bir hayat, daha kötü bir sonu doğurur. bunu da aristoteles değil, orta doğu'da sıradan bir gün yaşayan her sıradan insanın her gün kendisine söylediği bir laf olduğunu bilmeden kendine söyleyeceksin.
şiddeti evin 4 duvarına, kum torbalarına, yazılara, paragraflara, insanın kendisinden başka birinin hiçbir bok anlamadığı aforizmalara dökmek lazım. bunu yapmak lazım ki, "birey değişirse toplum değişir" tezi devlet tam karşı köşede soluklanırken dahi değişmesin.
Benim hayat felsefeme göre sadece umut olmayan, çağın koşullarına ayak uyduramamış ve gerçekten beyni yıkanmış ve kurtarılamayacak olan yobaz takımına uygulanması gereken yöntem.
Bu insanları temizlemek herkes için en iyisi olacaktır.
Onlar da aynı şeyleri kesinlikle normal insanlar için düşünüyordur.
hoş zaten ellerine ne zaman fırsat geçse uygulamaktan geri kalmıyorlar.
En basit örneği bugün Taliban'ın acı çektirdiği Afganistan'dır.