Bu ara beni fena sarmış olan. Ama mesele sadece ölmek değil. Ölmenin türleri var. Hastalıkla vs ölsen yavaş yavaş, yine acı çekiyor olacak ve üzüleceksin ama en azından psikolojik olarak buna hazır olacaksın.
Ben ülkenin geldiği son Halle aslında her aklı başında insanın gayet farkında olduğu ama unutmak ve düşünmek istemediği öldürülme ve tehlikeli ortam meselesinden bahsediyorum.
Türkiye'de hayatımız pamuk ipliğinde ben buna net emin oldum. Polisi unutun, iktidarın polisi eskiden de başarısız olan halinden katbekat daha beter.
Etraf eli silahlı tehlikeli manyaklar ile bezeli. Daha geçen kursta illegal ve kriminal olaylar dışında konuşması olmayan bir öğrencimiz tutuklanmış.
Bireysel silahlanmaya izin yok normal insanlar için çünkü ancak herhalde savaş ortamı olacak ki vali hazretleri senin can tehliken olduğu kabul edip silah verecek.
Silahı alsan dahi savunma amaçlı kullanım çok dar ve cezasız değil.
Şu anda bir manyak (bilhassa kadınlar çok daha riskte) sana sarsa kendini yakma pahasına, senin hayatını da mahvedebilir çünkü nefsi müdafaa ispatlamak diye bir şey de yok gibi bir şey.
Sen zaten silah alamadığın bir dünyada bir manyaktan kurtulmak için herifi ağır yaralanan veya öldürsen mecbur kaldığın için illa ki ceza yiyorsun.
Devlet memurluğu düşünen ben, geleceğimi bir orospu çocuğundan hayatımı kurtarmaya çalışarak yakıyorum düşünün. Yani o ihtimal zaten mucizevi bir şey ve onu yapabilmeme rağmen ben suç alıyorum.
Bu ülke şaka oldu artık. Hayatta kalmak ormanda hayatta kalmaktan daha zor hale geldi ve daha da beter olacak.
Ölümler, tecavüzler çok normalleşti çünkü tarih böylesine tutku dolu koyun sürüsü görmedi ve öngöremedi de. En pesimist muhalefetler bile bazı olayların karşısında iktidarların yıkılacağını düşündü ama bu ekşi IQ kitle her seferinde bizi insanoğlunun cehaletini küçümsemememiz konusunda uyardı.
İleride mantar gibi türeyen ithal tas kafa elemanların (Suri, Afgan, Paki vs) nasıl tehlike saçacağını herkes biliyor. Kendi magandalarımız hariç bir de bunlar var bu emeğin karşılığının olmadığı ve sefaletin normal sayıldığı cehalet diyarında.
Sürekli paranoyak ve endişeli bir moddayım. Izlediğim okuduğum şeylerin de etkisi vardır ama bu boş bir paranoya değil. Pamuk ipliğinde yürüyoruz.
Eceliyle ölmek diye bir şey vardı eskiden artık bari kanamadan ölsem diye bakıyorum. Haince öldürülmek ve akabinde bedenine yapılabilecek şeyleri aklım hayalim almak istemiyor.
Beş yaşında çocuklara yapılanlar ortada, hiç şansımız yok. Sürekli kötü haber vererek psikolojinizi bozmak istemem ama cidden bu ülkeden gitmek istiyorum ben.
Hayatımda ciddi gelecek ilk fırsatta da net gideceğim ama öyle bir şey kalmadı gibi bir şey.
Projectlerdeki hoodlar bile daha güvenli gelir hale geldi. En azından silah alıp kendini savunabilme şansın var çünkü.
yeryüzündeki varlığımın silineceğine dair düşüncelerim, benim varolmamı sağlayan şeyler hakkındaki düşüncelerim kadar korkutmuyor. cansızlıktan doğan canlılığın yeniden cansızlığa dönüşü kadar ilginç ve ürkütücü çok az şey olmalı. sürekli sahte emellerin içinde koşuşturmaya bağlı olarak diri kalmaya programlanmış yaşama tutunma olgusu, ölümden daha korkutucu. inzivaya çekilip yalnızca gerçeği aramaya kendini adamış insanlara büyük saygı duyuyorum.
Dünyaya kendim gelmeyi seçmedim, istediğim bir coğrafyada doğmadım veya ailemi seçemedim, bunun üstüne para kazanmak, ihtiyaçlarımı gidermek ve sevişmek için at gibi koşturmak gereken bir maratonda buldum bilincimi kazandığımda, mutlu olduğum anlar çektiğim acılara kıyasla hep az oldu, çalıştığım zamanlar karşılığını aldıklarıma kıyasla fazla, yoktum var oldum, kendi ölümümle birlikte doğdum ve tekrar yok olacağım, o sebeple kendi ölümüm benim için huzurlu bir gerçek.
Kabullenmemiz gereken bir gerçeği kabullenemediğimiz zaman oluşan bir duygu ama maalesef ölebilirsin, evet. her an ölebilirsin. şu anda ölebilirsin ya da 100 yıl sonra ölebilirsin. kazanırken veya kaybederken ölebilirsin. bir şeye direnirken veya kabullenirken ölebilirsin.
tutkuyla yaşarken ya da antidepresanla ayakta duruyorken, tenha bir sokakta veyahut işlek bir caddede ölebilirsin. vapura binerken ya da marmaraydayken ölebilirsin. bir sırrı ifşa ederken veya gizliyorken ölebilirsin. tanrıya dua ederken veya küfrederken ölebilirsin. denizi izlerken veya bir şeyler içerken ölebilirsin. çok fazla küp şekerden, az ya da çok ilaçtan ölebilirsin. ölebilirsin ki. yalnızca uyuyorken bile.
hatalı solluyorken veya dikkatsizken ölebilirsin. kimse adını bilmiyorken ya da şöhretin artık seni sıkıyorken, televizyonda reklamları izliyorken ölebilirsin. müzik dinlerken veya yemek yerken, kafan güzelken ya da ayıkken ölebilirsin. sevdiğin biriyle konuşurken veya konuşmak istediğin hiç kimse yanında değilken ölebilirsin. şu an da ölebilirsin aklın hep plan yaparken gelecek için. fazla sigaradan veya tüm borçlarını ruhuna dert ederken ölebilirsin. aynada yüzüne bakıp "sakın bırakma kendini!" derken ölebilirsin. şu anda bile ölebilirsin bu yazıyı okurken.
Ölüm korkusu kişinin kendisi için yaşadığı duyguysa belli bir zaman içinde o korku ya azalıyor ya aksine artıyor ve paronayak oluyor. Ama ölüm korkusunu başkaları için hissediliyorsa, yani kişi sevdiği birinin öleceğinden korkuyorsa, bununla baş etmesi daha da zordur. Öyle durumlar yaşanır ki, gecenin 3-4ünde uyanıp, diğer yatak odasına gidip o kişinin nefes alıp verdiğini kontrol etme ihtiyacı duyabilir insan. Veya aradığında, o kişiye ulaşana kadar içi rahat etmez, yaptığı hiçbir işe odaklanamaz. Sürekli aklına en kötüsü gelir ve kendini yer bitirir. Ölüm korkusu kötü şeydir.
Zamanında bunu en derinden yaşıyordum. Her an biri çıkacak ve canıma kast edecek sanıyordum. Genel olarak yorucudur, uyku uyuyamaz durumda bulunursunuz. Günlerce uyumuş gibi sanırsınız ama saate baktığınizda 1 saat geçtiğini görürsünüz. Zamanla herkese şüpheyle yaklaşmaya başlarsınız. Direkt veya dolaylı yoldan zarar göreceksiniz sanırsınız. Kısacası lanet bir histir. İnsanı yavaş yavaş eritir.
Tanım: Derecesine doğru orantılı olarak bu dünyaya bağlılığın ölçülebileceği insani duygu
Yaşayan her canlı bilinmeyenden korkar misal olarak karanlık korkusu verilebilir karanlıkta be olduğu belli olmayan imgelerin varlığı insanda korkuya neden olabilmektedir aynı şekilde ölümden sonra veya ölüm sırasında ne olduğu tam olarak bilinemediğinden çoğu canlının içinde var olan durumdur
kendinizi karanlık bir odada bağırıyor ve sesinizi kimselere ulaştıramıyor şeklinde hayal etmeyi bırakabilirseniz kendiliğinden yok olan korku. kapkaranlık bir odada sonsuza dek yaşayacağınızı düşünüyorsunuz. eğer ki yaşamıyorsanız odanın karanlığının bir önemi yoktur. bu obsesyonlarımdan biriydi 1,5 yıl kadar sonra atlatmayı başardım. kilit nokta ölümü rüyasız bir uyku şeklinde düşünebilmekte. kendinizi denklemden çıkarırsanız korku da anlamsızlaşır. bilincinizi devreden çıkarın.
dogal bir korkudur. canlilari hayatta tutan da budur. insan uremeye ve yasamdan zevk almaya programlanmis bir doga mahsulu oldugundan asil korkulacak olan olum korkusunun olmamasidir.
sanki ben öldükten sonra her şey çok daha güzel bir hal alacakmış gibi hissediyorum "lanet ettiğimin" şu dünyasında... işte tam da bu yüzden duyduğum korkunun adıdır ölüm. sanki ben öldükten sonra halaylar çekip göbekler atarak güzel bir dünyaya kucak açacaksınız gibi hissediyorum. yapmazsınız di mi lan?