bazen rüyalarımda hiç bilmediğim yerlere gidiyorum. bunlardan birinde bir akdeniz kentine gitmişim turist olarak. deniz yok ama coğrafya öyle işaret ediyor. parke taşı döşeli bir yokuşun sonunda yapraklı asma dalları ile asude bir gölgelik sağlanmış bir meydan var. kapalı, yemyeşil bir çardak gibi. meydanın ortasında bir heykel. marmara mermerinden. bir tanrı olabilir, ya da bir imparator. orta yaşta bir adamın heykeli. bir kolu havada bir şey işaret ediyor. biraz oturuyorum o gölgedeki banklarda. sonra kalkıp yokuş aşağı yürüyorum. aşağıda arkadaşlarım varmış. onları buluyorum, böyle bir yer keşfettim diyorum, hep birlikte tekrar yukarı doğru yürümeye başlıyoruz. eski bir rüya bu. belki on yıl olmuştur. ama o yeşil gölgenin verdiği huzur duygusu hala canlı. bu ve bunun gibi unutamadığım bir kaç rüyamı anlattığım mistik inançları olan bir arkadaşım reenkarnasyon rüyaları bunlar. senin geçmişinde var dedi. hiçbir şeye inanmayan ben ona da inanmadım haliyle. ama güzel rüyaydı.