kendisi değil, soğuğu insanı hayattan soğutan doğa olayıdır.
değil birkaç yıl önce, neredeyse 35 yıldır merkezi yerlerine öyle lapa lapa kar yağmamış olan şehirlerde yaşayanlar (sana da selam antalya) "abi, burası geçen haftadan beri çok soğuk" dediğinde millet gülüyor ve "olm, sizin orda hava 10 dereceye düşse siz üşürsünüz lan" diyor. dün izmir'de meteorolojinin söylediği hava sıcaklığı 8 dereceydi ama hissedilenin en az -2, -3 olduğuna eminim ben. "nemli ayaz" diye bir şeyi hayatında görmemiş iç anadolu bebelerinin ağızlarının yüzlerinin kaydığı, sürekli akan burunlarını silmekten konuşamadıkları, "gel de şu parkta 2 bira içek" davetine karşılıksız kalmamayı seçip sonra da "olm ben parmaklarımı hissetmiyorum" diyerek resmen ağladıkları bir rüzgardan bahsediyorum. dünkü hava böyleydi; ben güneş battıktan sonra 1 saat kadar dışarıda ve sabit durumdaydım. ellerimin morarmaya başladığını eve dönerken anladım ama bira da elimdeydi halâ mesela =) en büyük sıkıntı, sarma sigara içiyorsanız sigaraya başladığınız güne küfürler ettiğiniz an oluyor. parmak beyinden gelen komutu yerine getiremiyor, küçücük kağıdı döndüremiyor falan. üstüne, bir de, dudakların donmuş, dilin dışarıya çıkıp kağıdı yalamak da istemiyor =) beyin ayrı, vücut ayrı havalarda resmen. sen bir de bu durumdaki beyni alkolle uyuşturup vücudu doğru yönlendirmesini istiyorsun: "challenge accepted" diyemeyen bir beyni, evet.
sırf yıllardır izmir'de kar görmüyor diye "bu sene 'kışın' annemleri görmeye gidip kar görücem lan artık, yeter" diyen insanlar var olm. kar güzel ama soğuğunu haftalarca çekip sonrasında hayatınızı normal düzenine döndürmeye uğraşmak büyük sıkıntı. influenza hazır azıtmışken, üstüne bir de nefis bir sos olarak kar soğuğu istememek gerek. mikail; lütfen insaflı ol artık ve o karı izmir'e düşür. bıktık yüz felci geçirten sürekli ayazdan biz olm! lütfen ya.