insanlar genellikle anılarını, bir konuda kendi özelliklerini ya da herhangi bir duruma dair yorumlarını anlatırken olanı değil, olmasını istediklerini anlatırlar. herkesin ağzından/kaleminden çıkanı katıksız doğru sanmak, ben gibi "yav bu kadar basit bir konuda bile insan ölüm kalım meselesi yoksa, ölümcül bir gerek yoksa niye yalan söylesin ki?" diyen safların hatasıdır. yalan söylemiyor zaten kendince o da, yalan söylediğini düşünmüyor yani, öyle olsun istiyor, ona inanmış, kendisi de öyle olduğunu sanıyor, öyle olmasını o kadar çok istiyor ki öyle olduğunu söyleyince/yazınca öyle olduğu bir gerçeklik doğacak ona göre...
kişiler anılarını, kendilerini ve görüşlerini, olandan çok, olmasını istedikleri doğrultusunda anlatırlar. görüşleri bile genelde anlattıkları gibi değildir, daha bağnaz, daha kindar, daha kötücül insanlar bile kendilerini olduklarından daha açık fikirli, affedici, iyimser sanarlar, insanın kendi görüşünü bile olduğu gibi bilmemesi de insanlığın bug'larındandır işte.