bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
Ailesi ondan alınmış, bunu 8 sene sonra fark etmişti. yalnız kaldığı bir akşamda düşünüyor, yalnız kaldı, annesine küsse tüm şehir gerçekten ona küsmüş olacaktı. Yalnızlığını düşünüyor, ve düşünüyor yalnızlığı. Tek başına ve telefonuyla. Kaybolmak, yok olmak, tam da şu an, nasıl da güzel. Kendini ait hissetmediği bu toprakta bu tende, bu bedende, başka tenlerde, başka düşlerde ve düşlerinde kaybolmak ki ne yok oluştur o. Büyümek, yok olmak mı? Ailesiz kalan çocukların hep bir yanı eksik. Aynada bile tam değil bu yüz bu gözler boşluğa bakıyor, geçmişe bakıyor. Bomboş bir his daha da kaplıyor gözlerini, sonra yüzünü, tenini, bedenini, ruhunu. Kaplıyor da kaplıyor yapayalnızlık dediği bu boşluk. Midesi bulanıyor, yalnızlıktan.
bu sıcak eylül akşamında içindeki boşluğun ve ruhsuzluğun ve fırlatılmışlığın zihnindeki ekosu, yalnızlığına selam yolluyor, o düşünmeye devam ediyordu.