eskiden bu kadar fazla konuşmazdım. hatta insanlardan sıkça duyardım, “neden hiç konuşmuyorsun yahu, bir sıkıntın mı var” sorularını. rahmetli erdal tosun'un bir repliği vardı; "zamanında çok konuştum bir faydasını göremedim, sustum" diye. benim suskunluğum öyle asaletimden değil, ne diyeceğimi bilemeyişimdendi ve kendime tam olarak inanmıyor oluşumdandı. kendi samimiyetime güvendiğimi farkettiğim an konuşmaya başladım. artık böyle. her lafa verilecek bir cevabım yok lakin cevabım varsa da söylerim söyleyeceğimi.