Annemi büyük bir sevgi yumağı olarak görüyorum. Hani şu kedilerin ellerine geçirip devamlı sağa sola attıkları ip yumakları gibi. Ben o kediyim annem de o yumak. Yakaladığım yerde çenesinden, burnundan, göbeğinden öpüyorum ama en çokta gözlerinden. Çok tatlı oluyor gözlerinden öperken.
Ama son bir yıldır bu alışkanlığımı değiştiren bir şey oldu. Bir göz... Evet evet bir göz. Şöyle yeşil olanından. Ama nasıl güzel... Şimdi yakaladığım yerde o gözleri öpüyorum. Sevgi yumağım ikiye bölündü. Artık biri yeşil...
birine söylendiğinde saf sevginin ifade ediliş biçimidir benim için. ne bir niyet ne bir zorunluluk ne de bir cinsiyet içermeden kalpten gelen bir sevgi göstergesi.
Gözümden öpme ayrılıktır derdin isimli Zeki Müren Şiirini akla getirir.
gözümden öpme ayrılıktır derdin öpmedim ayrılmadık mı? uğursuz diye firuze yüzüğünü denize attın mavi taş deniz kızında kolye sen beni sattın yeni ay görünce yüzüne bakardın göz bebeklerimde sen vardın leyleği havada görmek için seninle yer yüzünü unuturdum hasret kurşunuyla dün dört karga vurdum güvey duvağı görmezmiş düğünden evvel simdi ellerin bana el evliya bahçesinde nar ağacı dalına gönlümden çile bağladım eski nemli dualarıma ağladım helva dağıttım öksüzlere kandillerde sen ordasın ben yaban illerde gözümden öpme ayrılıktır derdin öpmedim ayrılmadık mı?
