"Söz vermek" mefhumuna kutsiyet atfedenlerce sık kullanılan kelime. Yaparım desem, mahcup olabilme ihtimalim var. "Yapamam" desem ee daha denemedim bile. "Bakarız" iyidir, kaçış noktası, hayat sigortası falan. Hayal kırıklığına da uğratmaz, vaadde bulunan kişiyi de üzüp sıkmaz.
"Rahat ol", "o iş bende" gibi bir tık kabul edilebilir çeşitleri var.
bunu diyenden kaç abi. beraber işe girme, pikniğe de gitme, su getir dersin şemsiyeyi, topu yüklenir de bir suyu getirmez. olanaklıysa, hiç muhattap olma hatta.
bu ülkede belkide sayısı milyonları bulan, çocuğu bir şey istediğinde onun ihtiyacını karşılayamadığı için "bakarız" demek zorunda kalan babaları hiç düşündünüz mü?
Hayatımı/hayatımızı mahveden kelime. Çocukluktan beridir en ulaşılabilir şeyleri ulaşılamaz yapan, basit şeylerle çok mutlu olan bir insan haline getiren, en asgari zevklere kutsiyet addetmemizi sağlayan iğrenç kelime...
Büyüdükçe kullanımının nedenini daha iyi anlıyorsun ancak yerleşmiş bir kere. Onun ardından gelecek vaat nerdeyse asla gerçek olmayacaktır senin için. O yüzden evet ve hayırlar daha önem kazanır.
İşin garibi belki de şikayet edenler de kullanmak zorunda kalıyordur. Çünkü hem durumu kotarma aracı olarak çok işlevsel bir söz ancak muhatabının ümidini kaybetmesine de yol açan bir söz, iki ucu boklu değnek anlayacağınız.
Hayatımızın bakarızlar ile olmayacağı alternatif bir yaşam dileğiyle, iyi bakarızlar.