1. yeri gelir dinlerken gözüm dolar, yeri gelir etrafı kırıp dökesim gelir öyle çeşitli tepkiler veririm bu parçayı dinlerken, daha doğrusu seni dinlerken. çünküsü var bu hitap şeklimin. on yıldır benim yanımdasın, en büyük dostumsun kuşkusuz. bir şey olur da kötü hissedersem ilk durağımsındır çoğu zaman. tıpkı on yıl önce bugün sabah depremden sonra dinlediğim gibi.

    bir insana çocukluğunda söylenenlerin yalan olduğunu anlatırsın. tüm gerçekleri olduğu gibi çarparsın yüzüme yüzüme. belki bu yüzden sevmişimdir seni, açık sözlü olmak her yiğidin harcı değil. düşünsene on yıldır senin üstüne bir şey duymadı kulaklarım. hep güncelsin, dinlediğim şarkıların en güzeli sensin.

    on yıl önce bugün 8 yaşındaki bir çocuğa umut oldun. sabahın 04.58'inde gerçekleşen depremin ardından sarılmıştım mp3 çalarıma, açmıştım seni. babam arabayla tur attırırken ben seni dinliyordum. korkum geçip de yatağıma yattığımda yine seni dinliyordum. o günden bana kalan en değerli şey sensin. on yıldır en sevdiğim şarkı sensin, sanırım ömrüm boyunca en sevdiğim şarkı sen kalacaksın.

    umarım bundan sonraki yıllarda bebekler tertemiz dünyalara uyanır, yarınlar gerçekten masal tadında olur, ayrılanlar kavuşur, masallar gerçek olur, insanlar masumluğunu korur, savaş durur, ölüm azalır... eğer hiç olmayacaksa böyle bir şey lütfen tez vakitte ışıklar altında son bulan bir yol görünsün, melekler alsın bizi, karanlığa teslim olmadan götürsün.

    son bir umut verse biri ve
    "güzel olacak bir gün her şey" dese
    ben inanırım belki de bu yalana
    ben de alışırım gözlerimi kapamaya

    birlikte nice on yıllara :)
    #159139 nemo | 5 yıl önce
    0şarkı 
  2. merhaba dostum, ağzımda acımtırak bir tat bırakan bir yıldan sonra yine buradayım. şu an "bir yol görünse uzaklarda, ışıklar altında son bulan" dizelerinin benim için hayat bulduğu yerdeyim. bu yolun görebildiğim kısmından sonrası bir dağın arkasına dolandığı için göklere uzanır sanırdım küçükken. keşke gerçekten göğe giden bir patika olsaymış demiyor değilim içimden. insanlardan kaçmak daha kolay olurdu belki de...

    tüm şehir bu noktadan görülebildiği için başta birkaç araba vardı etrafımda. sonra trafik polisi, sanki benim için geldi ve tek bir anonsuyla tüm duran arabaları hareketlendirdi. bisikletimle çıktığım için bir ben kaldım, bir de kulağımda sen... ikimiz şehir manzarasıyla baş başayız, en azından bir süreliğine.

    geldiğimden beri kaç 5 dakika 54 saniye geçti bilmiyorum. yerinde yaşanılan hüznün mutluluk getirdiğini bildiğim için dokunmadım sana. oturup dertleşme zamanı sanırım, inancımın kalmadığını söylesem bana kızar mısın? nakaratına eskisi gibi içimden gelerek eşlik edemiyorum artık, fark ettin mi emin değilim. elimde miydi inancıma sahip çıkmak onu da bilmiyorum. öyleyse bile ben beceremedim, özür dilerim.

    her şeyin abimin ismimi koyduğu günkü gibi tertemiz kalmasını dilerdim. gözlerimi kaparsam o güne geri dönebilir miyim?
    #190954 nemo | 4 yıl önce
    0şarkı