Bir şekerci ile doktor sağlık için karşı karşıya geldiğinde, şekerciyi seçtiren sistemdir.
ben demiyorum, demokrasinin beşiğindeki en önemli insan, sokrates diyor:
Şeker dükkanı sahibi, rakibi olan doktor için diyecektir ki; "Bakın bu adam size çok kötü şeyler yaptı. Canınızı yaktı, acı iksirler verdi, ne yiyip içtiğinize karıştı. Size hiç bir zaman benim yaptığım gibi, ziyafet sunmayacak."
Doktorun Vereceği dürüst cevap "Evet ben size sıkıntı veriyorum Ama bunu size yardım etmek için yapıyorum." olacaktır. Sizce dinleyicilerin bu cevaba hakettiği saygıyı gösterme olasılığı nedir?
Sokrates'in demokrasiye karşı yaptığı bu uyarıyı tamamen yok saydık. Biz demokrasinin ancak çevresindeki eğitim sistemi kadar kaliteli olduğunu değil, mutlak iyi olduğunu düşünmeyi tercih ettik. Bunun sonucu olarak çok fazla şekerciyi lider olarak seçtik ve çok az doktoru.
temelde antik yunanda ortaya çıkmış ve sonraki süreçte değişen ekonomik koşullarla birlikte altı dolup boşalmış bir kavramdır. ilk ortaya çıktığı süreçte, antik yunanda sadece yunan gensine mensup kişilerin haklarını barındıran bir sistem iken günümüzde çoğunluğun taleplerinin yerine getirilmesini sağlama biçimidir. fakat demokrasi de bir takım handikaplar içeren bir sistemdir. içinde bulunduğu ülkenin ekonomik gelişmişliği demokrasinin boyutlarını belirler. şöyle ki eğer gelişmekte olan ve içerisinde farklı azınlıklar barındıran bir ulus devlet iseniz, çoğunluğu oluşturan etnik kökenin pratikte daha eşit bir demokrasiye sahip olması kaçınılmazdır. çünkü önce büyük şehirlere yatırım yapılır ve önce major olan etnik köken istihdam edilir. sonra sistem büyüdükçe yatırım alanı genişledikçe diğer etnik kökenler de üretim sistemine dahil olmak zorunda olduğu için onların da major etnik kökenle aynı haklara sahip olma sorunsalı doğar ve demokrasi onlar için de daha eşit işlemeye başlar. bu 1800ler ingiltere'sinde de böyle olmuştur, günümüz türkiye'sinde de... fakat eğer ülke tüm toplumun ihtiyacı olan üretimi yapabilecek büyüklüğe ulaşmışsa bu noktada toplumdaki her birey toplumu eşit derecede yeniden üretebildiği için sistemle olan mesafesi aynıdır ve eşitliğin daha oturduğu sistemleri görmek ancak bu noktada daha mümkündür. farklı etnik kökenlerin, farklı cinsel eğilimlere sahip kişilerin ayrımcılığa maruz kalmadığı toplumlar büyük ölçüde gelişmiş üretim araçlarına sahip ülkelerde mümkündür ve baktığımızda bu ülkeler mevcut demokrasinin erişebileceği örnek noktalar olarak gösterilirler.
insanlara seçme şansı verip "sen teröristsin, sen dinsizsin, sen osun, sen busun..." diyerek seçim şansını elinden almaktır.
"demokrasinin en büyük kusuru ise istidat, zeka ve kalite yerine kalabalığı koymasıdır."
h. nihal atsız
bu da farklı bir bakış açısı.
ve:
"cahil bir toplum, özgür bırakılıp kendine seçim hakkı verilse dahi, hiçbir zaman özgür bir seçim yapamaz. sadece seçim yaptığını zanneder. cahil toplumla seçim yapmak, okuma yazma bilmeyen adama hangi kitabı okuyacağını sormak kadar ahmaklıktır."
nietzsche
er ya da geç idiocracy haline gelen sistem. demokrasiyi kaldırır dediğimiz ülkeler de öyle çok göç aldı ki, üremenin eğitimle ters orantılı olması ilkesince, tüm dünyayı aptalların egemenliği bekliyor. ha elemanlar bu işin sonunu erkenden görür, buralara benzeme tehlikesini fark eder, sistemi değiştirirlerse o başka.
oysa insana yakışan yönetim biçimi, eflatun'dan beri apaçık bellidir: teknokrasi
"Demokrasi, bir eğitim işidir. Eğitimsiz kitlelerle demokrasiye geçilirse oligarşi olur. Devam edilirse demagoglar türer. Demagoglardan da diktatörler çıkar.
Demokrasinin esas prensibi, halkın egemenliğidir. Ama milletin kendisini yönetecekleri iyi seçebilmesi için, yetişkin ve iyi eğitim görmüş olması şarttır. Eğer bu sağlanamazsa demokrasi, otokrasiye geçebilir. Halk övülmeyi sever. Onun için, güzel sözlü demagoglar, kötü de olsalar, başa geçebilirler. Oy toplamasını bilen herkesin, devleti idare edebileceği zannedilir."
çoğunluğun kararına saygı duymayı gerektiren yönetim biçimidir.
şahsen ben demokrasiye inanan bir insanım. lakin demokrasi dediğin şaibe barındıramaz. oldu bittiye getirilemez. demokrasiyi araç olarak kullananların elinde oyuncak olamaz.
olursa, sonu hoş olmaz. hiçbir zaman olmadı. gelecekte de olmayacak.
bu milleti korkak sananlar, özgürlüklerini alabileceklerini sananlar, açıp bir tarih kitabi kurcalasın. sabrını zorlamasın daha fazla.
oscar wilde'nin "Geri kalmış demokrasiler için: "Herkes fikrini söyler, kararı ben veririm. Burada demokrasi var." şeklinde açıkladığı yönetim biçimidir.
