neredeyse en ilginç evrim geçiren sözcüklerden biridir. dilimize yunanca "kokorotsi" yani "mısır koçanı" sözcüğünden geçmiştir. yunancada daha çok arnavut ağzı olarak bilinen argo bir sözcüktür. türkçeye "ince bağırsaktan yapılan yunan yemeği" olarak evrilmiştir.
Bunu yemenin bir vakti zamanı vardır. Gün ortasında yenmez. Gece biraz geç saat olacak. O anda aç veya tok olmanız çok mühim değildir. İyi bir kokoreç her türlü yenir. Ekmeğinin taze olmasıda önemli tabi.
yiyemem, bağırsak olduğu için filan değil, neler yemiyoruz saçma sapan. burada anahtar kelime koyun. etini bağırsağını bırak, sütünü, yoğurdunu, peynirini de istemem. bir tuhaf kokusu var.
bağırsaktan yapılan bir yemektir. uç noktada bir yiyecektir, ya hiç sevilmez, ya da hastası olunur.
izmir usulü, ankara usulü, istanbul usulü gibi türleri vardır, bu usuller pişirme tekniğinden ve kullanılan malzemeden kaynaklanır: - ankara ve izmir usulü közde pişirilir. izmir usulünde is kokusu daha belirgindir. - istanbul usulü saç üzerinde pişirilir, is kokusu olmaz. genellikle yanında domates ve biber ile birlikte harmanlanır.
lezzeti etkileyen bir çok faktör vardır; örneğin daha yağlı olan bağırsak daha korlu ateşte pişirilip yağ yakılır, is kokusu alırsa mangal lezzeti de verir. bazı ustalar bağırsağı bir gün önceden süte yatırırlar.
olmazsa olmaz baharatı kimyondur.
pişirme usulü ne olursa olsun, ekmek önceden ısıtılmalı, kızgın ateşte pişen kokoreçin yağı ekmeğe emdirilmelidir.
gelelim markette satılan türlerine. az pişirilmiş halde paket ile satılan bir kokoreç var, gecenin bir vakti kriz gelir, evden çıkmaya da üşenirseniz diye buzlukta bulundurabilirsiniz. ama kesinlikle mikrodalgada pişirmeyin, kokoreçin başına gelebilecek en kötü durum. vıcık vıcık sulanıyor. (ha gideri var o ayrı) teflon tavada yapabilirsiniz ama unutmayın eve öyle bir koku siniyor ki iki gün geçmiyor. pişirirken aspiratör, kapı pencere falan sonuna kadar açık olsun. bir de, teflon tavanın dibinde kalın bir yağ tabakası birikecek, tava sıcakken onu yoğurt kabı gibi bir şeye döküp çöpe öyle atın. yoksa soğuyunca temizlemesi zor oluyor. yağ sıcakken kesinlikle lavaboya dökmeyin, tıkıyor. bir çaydanlık kaynar su ve deterjan dökmeden de açılmıyor.
kokoreçi ilk kez yiyecekler için istanbul usulü, domatesli ve biberli olanı öneririm. diğerleri ağır gelebilir ve bir daha yemek istemeyebilirsiniz. ha, ben istanbul usulü mü tercih ediyorum, kesinlikle hayır.
şahsen en sevdiğim kokoreç türü izmir usulüdür, ankara usulü de çok güzeldir. güzel bir kokoreç için önerim: - yağlı olacak, kızgın kömürde yağı yakılarak hızlı pişirilecek ama bağırsak biraz az pişmiş olacak - parçalar biraz iri doğranacak, ufak doğrayınca soğuyor. bazı ustalar doğradıktan sonra da ısıtırlar ama sadece saçta pişiren ustalar bunu yapabiliyor. közde pişirirken pek böyle bir şans olmayabiliyor, ustanın ocağı ile de ilgili. bazı ustaların mangalın üzerinde saç bölme de oluyor. - domates ve biber olmayacak, saf kokoreç olmalı - pul biber, kimyon ve kekik - ekmeğin içi de, dışı da közde ısıtılmalı (hatta yer yer ufak noktalar halinde yanmalı) ama kurumaması için kokoreçin yağı emdirilmeli - domates ve yeşil biber hem tadı bozuyor, hem de soğutuyor, tavsiye etmiyorum. -yanında bir şey içmeyin, ayran tercih edilir ama kokoreçin yağını ağzımda donduruyormuş gibi geliyor. ayran içecekseniz de çok soğuk olmasın. şalgam suyu da iyi gider. - acı biber turşusu gereklidir. - ilk porsiyonu alır almaz ikinci porsiyonu sipariş verin, ilk porsiyonu bitirene kadar diğeri hazır olur. bir porsiyon asla yetmez. ikisini aynı anda sipariş ederseniz de siz yerken ikincisi soğur.
yemeklere karşı ön yargılı olduğumdan ekmeğin içine bakmayıp tavuk döner diye yediğim ve çok beğendiğim yiyecek. not:arkadaşımdan tavuk döner almasını istemiştim ve kokoreç çıktı.
