Telefonu buzdolabında(!) unutmak ve sonrası malum. Tüm ev aranır, telefon bulunamaz. Biri arasa keşke derken, annem arar ve bingo! Telefon buzdolabında.
Bir de ilkokulda öğretmenlik yaparken çocukları tuvalete gönderdiğimi unutuyordum. Geldiklerinde de kızıyordum, "benden izinsiz sınıftan çıkmak yoktu hani" şeklinde.
Bu ara ben ve de arkadaş çevremde kelimeleri normal söyleyememe şeklinde vuku bulmuştur.
Ev arkadaşım muhabbet kuşuna muhammed kuşu, cılız bir çocuğa cılık bir çocuk derken(cılık bu arada bizim kuşun çıkardığı sese verdiğimiz isim), bense mavi ay cafeye my via dedim.
En yaranını ise bir arkadaşım yaptı ki, o da şöyle: herif giresun'un piraziz ilçesine brazzers dedi amk ??
Yok mofos, naughty america kanka diyip geçiştirdik biz de.
Yaşlandık işte napacan (kes la veled butonu serbest)
en an az 10 km. yol boyunca el freni çekik şekilde ilerlemek.
çekik dediysem yarı çekik işte, tam indirdiğimi sanmışım meğerse. yeni yeni araba kullanıyorum, arabada annem ve kardeşim var, onların varlığı hali hazırdaki gerginliğimi daha da artırıyor. neyse, bir ışıkta durdum, arkadaki araç korna çalarak bana bi şeyler işaret etti. indim baktım ne göreyim, arka tekerlerden duman çıkıyor.(hava yağmurluydu)
o dakikadan sonrası epey karanlık, az biraz çekip babamı aradım.(bütün bunlar olurken hala el frenini indirmedim, hala farkında değilim.) babam geldi, bi el frenine bi de bana baktı. utançdan yerin dibine girdim. uzun süre araba süremem heralde.
bir defasında yaklaşık yarım saat boyunca gözlüğümü aramaya hışımla devam ederken ayna karşısında gözlüklerimin aslında olması gereken yerde olduğu fark ettiğim anda yaşadığım dalgınlık..
Biraz önce ağzımda olmayan sigarayı çakmakla yakmaya çalıştım.
Bir de güzelce yansın diye ağzımda olmayan sigara, ateşe puf puf diye üfleyip içime çekiyorum. Çekerken sigaranın olmadığının farkına varıp kendime acıya acıya gülüyorum. Sen bu hallere düşecek adam mıydın olm? adam mısın lan sen? kimsin olm sen? hayır sen kimsin? ya sen kimsin? olm kimsin sen? hassiktir kimim lan ben? tamam dağıl.
bir yandan sevdicekle telefonda konuşup bir yandan yürürken "benim telefonum yok?!" demem ve karşıdan "ne?!" şeklinde bir şaşkınlık ifadesi gelmesi. sonra telefonla konuştuğumu hatırlamam.
üniversitede profesörlerden biri projem hakkında konuşmak için beni odasına çağırdığında yaptığım unutulmaz hata.
bendeniz, hocamın odasının önüne kadar gittim, kapıyı çaldım, önce bir "gel" sesi duydum, o an hocanın telefonu çaldı, keşke o an dünya üzerindeki bütün operatörler kesilseydi de o telefon çalmasaydı. bana "telefonla konuşayım önce biraz dışarda bekler misin?" dedi kibarca, "tabi hocam" dedim. kapıya çıktım tekrar ve beni kantinde bekleyen arkadaşa whatsapptan "telefonla konuşuyor serseri" yazmak istedim. ancak, yaptığım eylem ve istediğim şeyin farkını anladığımda her şey için çok geçti:
mesaj, arkadaşıma değil, beni odasına whatsapp yoluyla çağıran ve sohbeti telefonun arka planında açık bıraktığım hocama gitmişti...
Firmanın yeni reklam yöntemleri üzerine patron ile yapılan hararetli bir tartışmanın tam ortasında, adamın samimi konuşmasının gazına gelerek "ya bi siktir git işine kurban olayım öyle reklam mı olur" demek.
Sonrasında iki metrelik olta kamışı ile dayak yemek...
en yaygınlarından biri telefonla kendini aramaktır.
evde telefon aranır. masaların üstü, koltuklar vs. bulunması mümkün olan yerlere bakıldıktan sonra telefonu çaldırmaya kara verilir. telelfonun rehberine girip kendi ismin aranır, bulunamayınca numara yazılıp aranır. tabii ki meşgul çalar. yapılan aptallık fark edilince kimse görmedi diye şükredilir.