bazen içten içe haykırmak, sessizce saatlerce bağırmak, gözlerinin öylece boşluğa dalması, içinin deli gibi daralması, bütün bir şehri bir nefeste koşma isteğinin ansızın uyanması, hiçbir tesellinin avutmaması, dokunmak, görmek hatta sadece sesini duymak için dahi kalbinin deli gibi atması ve bütün bunları hissederken hiçbir şey yapamamaktır.
gözünün görmeyip özlediğini, yine gözünün görmeyip hissettiğine sığınarak geçireceksin. yaratana mesela. "hayırlısı" deyip, şapkayı önüne koyup, sessizce oturmak, ıssız bir haykırışla boş boş bakmak da varmış. nasip, kısmet.
Oruç Arıoba'nın "Uzak" adlı şiir kitabının ikinci bölümü olan "özlem çekene kılavuz"u geldi aklıma. Bilmem kaç yıl oldu okuyalı; hala aklımda:" özlemek yanında olamamaktır. Her bir edimde ve adımda. Özlem, olamamaktır. "