Avrupa dilleri üzerinde çalışılacaksa latince ve yunanca bilgisinin önemli olduğu alan.
Eski roma ve yunan yazarlarından varro ve Dionysos thrax gibi dil ve gramer çalışmalarının babası olan kişilerin pek bilimsel olmasa da en çok eğildikleri alan etimoloji olmakla birlikte, ne yazık ki modern dilbilimde etimoloji hep burun kıvrılan yanaşma alan durumunda, hatta bilimsel dahi sayılmayabiliyor, zira işin bilimsel kısmını zaten fonoloji, morfoloji ve semantik üstlenmiş gibi görünüyor.
Öte yandan, tarihsel dilbilim sevdalıları için belki de dilbilimin en zevkli konusu etimoloji. Zira bir sözcüğün kökenine bile baktığınızda geçmiş toplumların düşünce ve yaşam şekilleri hakkında bir görüş oluşuyor. Zira dil insan zihninin bir aynası aslında.
inanılmaz zevkli, inanılmaz tatlı ve uzun yıllardır var olmakta olan metinlerin anlamlarını tam oalrak kavramanıza ve eleştirirken elinizin çok daha güçlü olmasına yarayan muhteşem bilim dalı.
kısaca, bir kelimenin o günkü haline nasıl ve neden geldiğini, önceki anlamlarının ne olduğunu, hangi dilden hangi dile geçtiğini ve bu geçiş sırasında kültür farklılıklarından dolayı kazandığı ya da kaybettiği anlamları araştırır.
japonca ve çince'de çalışılması en zor alanlardan birisidir.
çince'de zor olmasının sebebi, dilin sadece hecelerden oluşuyor olması. mesela kedi anlamına gelen mao'nun (猫) yansıma olduğu çok bariz. aynı şekilde karakterlerin de kökenine inmek mümkün, çünkü resim zaten bunlar hep.
ama gelelim gitmek, uçmak vs türü kelimelere. bunlar da hece olduğu için nereden türediğini bulmak imkansız. sadece karakterlerinin nereden geldiği belli.
japonca daha beter. çünkü yazıya 500'lerde geçiyor adamlar. ondan öncesi yok. ms 500 öncesi japonca nasıldı kimse bilmiyor.