"kanas uzaktan atıldığında, bir ıslık sesi gibi ses çıkarır. o sesi zaten duyduğunda yaşıyorsun demektir. emre vardı bizim takımda, ön tarafta. sivaslı. o duyamadı..."
film çekildiğinde askerdim, geldikten nice sonra izledim ve bu repliği duyduğumda, duyduğum kanas, keleş, g3 sesleri geldi aklıma. o sahneyi izledikçe irkilirim. on yıl olmuş, beş dakika öncesi sanki.
filmde beni en çok duygulandıran sahne, askerlerin aileleriyle, yakınlarıyla olan telefon konuşmalarının olduğu sahne oldu. tamamen insan ilişkileri üzerinde kurulu bir sahne, tamamen gerçek, herkesin hayatında olan/olabilecek sorunları göz önüne koyuyordu.