ardından gelecek tmsf'ye devirle ilintili, öncesinde dinç bilgin tayfasının kulübe çökmesi, kulübün yönetim düzeyinde tamamen sahipsiz kalması, sahildeki kulüp binasının altında bulunan şimdiki göz göz store'un çorbacıya dönüştürülmesi, amatör kümeye ışık hızıyla düşerken "başkan olayım, luis figo'yu buraya getireceğim" sözü veren mafyatik elemanların ortalıkta cirit atması, taraftarın henüz emekleme aşamasında bulunan sosyal medyada götünü yırtarak uyarılar yapmasına rağmen şehir genelinde hiçbir şekilde karşılık bulamaması sonrasında gerçekleşen büyük yürüyüş. göztepe halen ayaktaysa, isyan yürüyüşü'nün ve hemen öncesinde yazılan isyan marşı'nın bunda etkisi çok büyüktür.
şimdilerin endüstriyel futbolu böyle dönüm noktalarını görmezden geliyor ama kalpten seven taraftar unutmuyor işte. geçen günlerde isyan yürüyüşü'nün 16. yıl dönümü acıyla hatırlandı. kulübün ve tabii ki semtin o günlerden günümüze şekil değiştiren ama özünde sabit kalan benzer sorunlarla boğuştuğu bir gerçek olarak kafamızın üzerinde giyotin gibi asılı duruyor. büyük izmirli şirketlerin bile bu şehrin kulüplerini yok sayarak görmezden geldiği dönemde, il ve ilçe yönetimlerinin umursamazlıkta utanmazlıkla yarışan tavırları ahlâksızca devam ederken, o günleri acıyla anmak, eski dönüm noktalarını tekrardan hatırlamak gerekiyor zaman zaman. vergi borçları sadece bir görüşme sonrası buhar olan sözümona büyük kulüpler küme düşmek, borç yüzünden forma bastıramamak, tesislerinin elektrik ve su faturalarını ödeyememek, sahada her şeyini vermeye çalışan tamamı 16-17 yaşındaki çocuklardan kurulu takımın çektiği çileleri falan bilmiyor tabii. ben bilenlerden biri olduğum için göztepe'yle gurur duyuyorum. nerelerden geçtik, hangi izansızlıklara karşı çıkıp siktir çekip göztepe peşinde olmaya devam ettik; bunları unutmadım. "(yolundan) dönenler kahpe olsun" diye nefretle bağırarak gözlerinin içine baktığım başkanlar, yalakalar, mamacılar, kulübün içini oyup sadece kendi menfaatine bakanlar gördüm. değişen ne oldu? ben ve benim gibiler halen buradayız, "göztepe bizim" diyebiliyoruz. onların bazıları sessizce gömülerek bu dünya malını arkalarında bıraktı, bazıları adları göztepe'ye yan yana gelmediği için unutulup gitti. sevdamıza and olsun'da boş yere "sevdamıza and olsun/dönenler kahpe olsun/sürecek hep bu kavga/umutlar yarınlarda" demedik, demiyoruz.
konuyu toparlayayım: aşağıda 2 video göreceksiniz. ilki, aslında nasıl bir yürüyüş olduğunu kötü bi' çekimle size gösterecek. 10 binden fazla insanın göt kadar güzelyalı sahilini ve ardından şimdiki gürsel aksel spor ve sağlıklı yaşam merkezi'nin olduğu, o zamanlarda antrenman sahası olarak kullanılabilen, futbolcular için kalacak odaları bulunan ama yatağı olmayan, tuvalet ve duşlarından su değil, çamur akan tesislerde isyan marşı'nı söyleyerek noktaladıkları, minimal bi' belgesel. diğeri de, o günün anlarından oluşan kolajın yer aldığı nefis bir video. ikisi de bunca yılın ardından beni halâ ağlatıyor. evdeki kedilerin sarı olanını bağrıma basıp "ölüm kapatsa yıllarımızı, tabutlarda geliriz" diyerek haykırıyorum bazen.
iki de görsel ekleyip uzaklaşıyorum: ilki, isyan yürüyüşü'ne çağrı manifestosu. ikinci ise, aynı gün, yanındaki çocuğuyla birlikte balkonundan aşağıdaki insan seline bakarak ağlayarak abla. her 14 haziran'da bu ablanın olduğu pencereye bakıp eğer oradaysa selam vermek farzdır. isyan yürüyüşü'nün hissettirdiklerinin kanlı canlı bir simgesidir.
isyan abla (ablanın 2020'de de dimdik durduğunu şurada görebilirsiniz)
boşuna "kan kırmızı gözler hasretle bakacak/o güzel günler hep aklımda kalacak" demiyor anıl. sevdamıza and olsun , isyan yürüyüşü'nün 16. yılı hüzünle, acıyla, hatırlamanın buruk tadıyla mutlu değil, kutlu olsun.
son edit: yalı'nın* neredeyse 2 saatlik, kötü bir ses montajı olan "bir haykırış öyküsü: isyan belgeseli" de şurada dursun. sonuçta hepsi bu başlık ile alakalı.
2008 senesinde faaliyetlerini sona erdirmek zorunda kalacak kadar kötü duruma düşecek olan göztepe a.ş. taraftarlarının kübün kötü gidişi önlemek için yaptıkları anlamlı çaba. Bu çabalar sonuç vermemiş ve mali açıdan çökmüş durumda olan klüp Aliağa belediye sporun renk logo ve ismini değiştirip Göztepe spor klubü adını almasıyla yoluna devam etmiştir.