deist ya da teist'e göre kafası daha rahat olur. nitekim diğerleri bir yaratıcının var olduğuna inanır. haliyle bu inanç çeşitli sorguları beraberinde getirir.
atıyorum teist olsun kişi. inandığı din de islam olsun. yaratıcı bir türlü karar veremediğinden en son olarak islam'ı göndermiş olsun. düşünsene, kainatı tasarlayan yüce varlık, bu son artık diye gönderdiği dinin din uğruna masumların kafasını kesen mahlukatları ortaya çıkartacağını hesaplayamamış olabilir mi? muhtemelen hesaplamıştır. bu durumda ya arzu ettiği gerçeklik bu, ya da umurunda değil.
peki ya deist? dinlere inanmıyor. ama bir yaratıcı var diyor. ama biz umurunda bile değiliz gibi sanki. hani insan bir temas kurar bişi yapar değil mi? ama yok.
aslında hangisi olursa olsun, ikisi de bir noktada yaratıcının elindeki oyuncaklar olduğumuz gerçeği ile baş başa kalır. çünkü o istediği için varız, o istediği için yaşıyoruz, o istediği için öleceğiz. yani aslında köleyiz. var olup olmak istediğimiz bize sorulmadı. yok edilip edilmeyeceğimiz de bize sorulmayacak. kafa tutmak da boşuna. nitekim o ne isterse, sonuç o olacak.
işte bu tür garip düşünceler yoktur teist'in kafasında. özgürdür. imkansıza yakın tesadüfler sonucunda var olduğumuza inanır. ölünce de yok olacağımıza. kimsenin kölesi değildir. güzeldir yani.