neden tartışma konusu olduğunu anlayamadığım insan tercihi. ama biraz çay olayına girmek lazım. şurada 70-80 yıl öncesine kadar çay yurt dışından gelen lüks bir tüketim maddesiydi. herkesin kolayca erişip bugünkü gibi bol bol tükettiği bir şey değildi. sonra 1940'ların başında rize'de çay tarımı başladı. hem de öyle hızlı başladı ki dağ taş çay oldu. yerli çay pahalı değildi. herkes içebilirdi. ama insanlar alışık değildi. bu acı suyu cazip hale getirmek için bolca şeker eklenmesi gerekiyordu. bizim çayı şekersiz içilmez sanmamız çayın yaygınlaştırma çalışmasında yardımcı eleman olarak şekere yüklenilmesindendir. çay kültürümüz ince bellide, tavşan kanı ve iki şekerlidir. tek tiptir. halbuki çay o kadar yenidir ki memleketimizde çay içilen yerlerin bir kısmının adı hala kahvedir. çayı sömürgelerinden getirten ve yüzyıllardır tüketen insanlar ise kişisel tercihlerine göre çayı şekerli, şekersiz, sütlü, limonlu içme seçeneklerini yargılanmadan kullanabiliyorlar. standart olarak sunulan çayı farklı bir şekilde içmek buralarda insanların yargılanmasına yol açıyor. içtiğimiz çay üzerinden bile kamplaşmayı becerecek kadar gergin bir millet olduk. sonra birileri ötekileştirme filan deyip şikayet ediyor. çayı şekerli için, şekersiz için, arada bir süt katın için, arada bir bir dilim limon ekleyin. rahat olun, hepsi güzel, hepsi çay. sanılanın aksine aralarında bir rekabet de yok.