"Obey, Obey, Come won't you stay..." diye başlayan girişine bayıldığım şarkı. beklediğimin aksine lars'ın enteresan numaralar yapmadığı, içinde çok güzel bir solo barındıran şarkıdır aynı zamanda; ki son 2 dakikası oldukça güçlü geçer. güzel riffleri yanında, son iki dakikalık kısımda çalınan solo fena şekilde anathema çağrışımı yapıyor bende. albümün en başarılı şarkılarından birisi, ancak benim için bunun ilk nedeni james'in çok başarılı vokal performansı.