duvardaki takvim 19 Ocak 2025'i gösteriyor. Bu sefer 01.19.25 olarak. Buraya geleli 19 gün oldu.
Hayatımdaki dönüm noktalarından bazılarını art arda yaşadığım aylardayım. O kadar değiştiren deneyimler oldu ki benim için yeni yıla girdiğimizi bile fark etmedim, aralık'tan ocak'a geçiyor olmak benimkilerin yanında daha az belirleyici kaldı yani. Hayallerimdeki bir yerdeyim, senelerdir uğruna çalıştığım hayallerimden birini gerçekleştiriyorum, yetersiz hissediyorum, yalnız başımayım, evi özlüyorum, bu yüzden suçlu hissediyorum, özür dilerim.
zihnim bir şeylere gebe, ya da bir şeylerden hasta, kusmak üzere. bilmiyorum. basit cümlelerden, içi boş tanımlardan, normal nefes alışverişlerden çok uzağım. boğazımdaki kendini hatırlatıp duran yumruyu çözemiyorum, ne olduğunu sorduğumda cevap alamıyorum, çok çalışmak üstesinden gelemeyeceğim bir şey olmasa da kendimi ispat etme çabasıyla eziliyorum, bazı insanların gözündeki ilk izlenimimi öylesine önemsiyorum ki kendimle mücadele ediyorum. daha iyisini yapabilirdin, haksız mıyım? asla bilemeyeceğiz. Haklı olman mı daha korkutucu haksız olman mı bilmiyorum ve iki cevap da bana acı veriyor.
acil servisin önünde yaşanan diyaloglarımın birinde "işte abi, ilk kez denediğim şeylere bile 'nasıl yapamam' diyorum" dedim. Abi "Ego işte" dedi. Beynimden vurulmuşa döndüm. Varlığımın kendimle bir ego savaşı olduğunun farkında bile değildim. Bu diyaloğun üstünden 1 aya yakın geçti, artık farkındayım. Ne değişti?
Birazdan uyuyacak, yarın sabah erken kalkacak, 2 kupa kahveyle güne başlayacak varoluşsal sancılarımızı çalışarak atlatacağız canımın içi, zihnimizi bilimle meşgul tutacağız. Çünkü fonksiyonelliğini kaybetmeyen hassas ya da hasta insanlar, ego savaşçıları, laf cambazları, ilgi manyakları, drama hayranları aynen böyle yapar. Şükürler olsun.