halen bir mekana gidip oturabilen birkaç milyon insan için dışarıdaki maliyetinin hesaplanması mümkün olmayan yerlere gelmiş olan hamur ürünü. 2 orta boy pizzayı, yanında içeceksiz, ekstra malzemesiz, ekstra sossuz falan 600-700 liraya yemeyelim lan artık. pizzaların lezzetinden geçtik, bari berbat kalitedeki malzemeler için cebimiz delinmesin bu kadar da.
bu ülkenin pizza anlayışı her zaman "anne pizzası" seviyesinde oldu. evde bin bir güçlükle yapılan pizzaların hem tadını hem de gözümüzü doyurmasını arıyoruz. ben böyleyim halâ. boyuttan biraz feragat ettim artık çünkü öyle 8-10-13 inch olarak giden geleneksel hesaplama bizde çalışmıyor uzun süredir. 20 santimlik pizzayı "jumbo boy" diye kakalamaya çalışamaz bana çünkü. boyutu geçtiysek, "bari malzemeyi iyi kullanın; zaten hamurun maliyetinin 100 katını falan benden aldın. üzerindeki zeytini en dandik konserveden alıp kendin bile tadına bakmadan zehir gibi pizzaya koyma; düzgün bi' peynir kullan ki müşterinin reflüsü ağzından taşmasın; salamını, sucuğunu, sosisini bi' zahmet bim'den alma, köşedeki kasapla anlaş, onunkini deneyek bi' de" diyorum.
siz halâ dominos'a, içinden çıktığı izmir'i hiçbir zaman önemsememiş pizza pizza'ya (terra'ndan öpüyorum seni) falan "domalıyorsanız", sizin ağız tadınız da pizza bilmiyor zaten. sizi de öpüyorum. benim yukarıda bahsettiğim butik pizzacılardı, ki bunlar yok olursa sizin "dominos kendini buldu be aga" falan diyen dillerinizden de öpmek gerekecek. o noktaya gelmeyelim, düzgün malzemeyi kullanarak makul pizzalar yapsınlar, bu iş huzur işinde çözülsün. lütfen!
