orijinali 1977 yılında wes craven tarafından çekilen film 2006 yılında alexandre aja tarafından yeniden yorumlanırken olabildiğine korku - gerilim klişelerine sadık kalarak yoluna devam etmiş. özellikle ikinci yarısı gerilimin temposu hiç düşmüyor. öyleki benim uzun zamandır izlediğim en iyi gerilim sahnelerinden birisi hatta belki de birincisi bu filmde. ara ara heyecan öyle bir zirve yapıyor ki kalp ritminiz filme ayak uydururken içiniz kalkıyor. dümdüz korku - gerilim filmi. "oraya giden bir daha geri dönmedi - önce şişman ve gözlüklüler ölür" tarzında; bir çok remake'de karşımıza çıkan sjw numaraları yok, gereksiz diyaloglar yok, cinsiyetçilik var, kan var, şiddet var, var oğlu var. muhtemelen tek eksiği ilk filmdeki michael berryman