bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
Bişeyler oluyor içimde. Kelimeler, cümleler birikiyor. Ara ara anlatasım geliyor. Sabahtan beri mirsad türkcan başlığına gidip geliyorum mesela. Nedense çıkmıyor içimden kelimeler.
Sanki kelimeler çok birikmiş,birbirini itekleyip duruyorlar, hepsi aynı anda dışarı çıkmak istiyorlar ve hepsi birden hücum edince hiçbiri çıkamıyor gibi.
Karmakarışık içim. Geçen biri neredesin diye sordu kederdeyim dedim. Ve bunu iğrenç bir şaka olarak söylemedim. O an hakikaten oradan başka bir yerde olamadığım için söyledim.
Kendi kendime daha çok konuşmaya başladım. Laf lafı açmıyor aslında daha çok herkesin duyabileceği frekansın altında süregelen bir konuşma var.
Gün geçtikçe deliliğe daha çok yaklaşıyorum gibi geliyor.
Toplum içinde kullandığım maske sanki derime işlemiş gibi. Gözeneklerimi parçalayarak kazımak istiyorum.
Felsefe kitapları okudukça anlama yaklaşmak yerine dünyadan uzaklaşıyorum gibi geliyor. umut ilkesi hiç bu kadar umutsuzluk doğurmamıştır belki.
Çok yorgunum. Ama şu an kaybolan anlamın sesini kısıp temizlik yapmak zorundayım.