bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
Umudunu kaybetme. hangi umut?
Bir hayvan çiftliği yaşadığımız, sınırları kan, nefret, öfke, tükenmişlik ve nekrofil ütopyalarla çizilmiş. Evet meyvesini veriyor doğasından ayrılan ve annesini öldüren insanın düzeni, çarkların arasında ezilenler konuşuluyor bazen, kimi söverek anıyor onları kimi saygıyla, kimi farkında bile değil olan bitenin, kimi farkında olduğu şeyler için pişmanlık duyuyor, kimi var, kimi olmuş ve kimi de var olmak hastalığından dem vuruyor, ne yapmalıyız peki ? Evet tabiki birkaç ölüm daha getirmeliyiz bu dünyaya, herkes kendi ölümüyle yeterince ilgilenirse belki, belki kendi ölümünüm acısını dindirebilirdi bu... Sahi bunun için coğalmıyormuyuz ?
Problemlerin var senin, psikolojik sorunların daha doğrusu sistemin sorun veren kısmı sizin payınıza düşmüş, sanırım artık çabalamıyorsunuz, ne için ? Bilmem pastadaki payınızı büyütmek için mesela.
Evet, evet bunun için çabalamıyorum, yani işleri düzene koyup insanları hayatları pahasına o düzen için ikna edebileceğim ve belki isyan etmeyecekleri kadar ödüller koyarak işimi büyütmelerini istemeliyim onlardan, fakat hayır ben böyle birisi değilim.
Hem onunla kim uğraşacak, bir sürü dert ha ?
Belki memur falan olmalıyım, hazır bir sistem için belirlenen ve sadece kontenjana dahil olabilenlerin ödül elde edebileceği, hazırlanmalıyım, bir ki bir ki bir ki daha fazla evet rakiplerim olmalı rakiplerimiz, uyku ? Hayır o düşmanın hem başarılı, saygın bir tanıdığım günde dört saat uyurmuş, evet uyumamanın yolunu bulmalıyım, daha fazla çalışmalıyım evet köpek gibi çalışmalı, faturaları ödemeli ve arazi kapatan godoman, varlıklıların iştahını doyurmalıyım.
Fakat ben yaşamak istemiyorum.
Sanırım bunu talep etme hakkına sahip değilsiniz, sistemden çıkamazsınız, yani özgür olmadığınızı ima etmiyorum yanlış anlamayın, sadece belirli etikler belirledik anlarsınız ya bir takım poliçeler var, sanırım daha siz dünyaya gelmeden imzalandı bunlar, evet sizin adınıza. Aranızda yaşlanan ve sistemin yıprattığı kimseler var ve maalesef sistem için çalışamıyorlar, yanii bu durumda sizin onlar için ekstra mesai yapmanız gerekiyor, ehm tabiki sahiplerimi pardon affedin, patronlarımız ve kanaat önderlerimizim rahatları öncelikli olmak şartıyla, inanırmısınız ben bile şaşıyorum, bu poliçeler, bazen gözüme pranga gibi gözüküyor fakat insanlar renklerle boyuyorlar bunları gözlerine hoş gözükmesini istiyorlar tabii onları da anlıyorum.
Umudunuzu kaybetmeyin lütfen. Size ihtiyacımız var.
Evet, anlıyorum yani söylemeye çalıştığınız şeyi.
Ama, anlamadığım bir nokta var gerçekten anlayamadığım. İnsanlar neden kurban oldukları bir oyun için endişelenir? Sevinir? Üzülür? Arzular? Heyecanlanır? Kararlarını dahi kendi veremedikleri? Sunulanın haricinde imkan olmayan bir dünya, sınırları olan bir dünya.
Evet, uzun yıllar süren çabalar artık meyvesini veriyor, hepimiz birer köpek ve sahiplerin istekleri doğrultusunda hayatlarımızı ortaya koyuyoruz, peki ne uğruna ? Emeklilik poliçesi evet.
Sanırım bunların hiç olmaması gerekiyordu, eğer o güne gidebilseydim, yani farkına vardığımız güne, elmanın artık bütün olmaktan farklı olduğu sanırım doğru olanı yapardım. Bunların hiç yaşanmaması gerekiyordu evet, ama yaşandı yaşanıyor, yaşanacak fakat neden ?
Sadık eğitimli köpekler, bizler sayesinde devam edecek ve bitecekte eninde sonunda, diğer herşey gibi bitecek son bulacak ve bizler hatırlanmayacağız, küllerimiz boşlukta zonsuzla bir olacak ve varlık önemini kaybedecek.
Yoktuk, var olduk tekrar yok olacağız.