bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
İç hesaplaşma yapmak her sağlıklı insanın yapması gereken bir şey, bu hesaplaşmanın devamında da ulaşılan çıkarımlara göre gelecekteki eylemlerimize çekin düzen vermek olması gereken akış gibi geliyor bana.
Bir insanın iç hesaplaşması vicdanı ile yüzleşmesidir. Yapılan bu yüzleşmenin akabinde insan harekete geçmiyorsa ya sağlıklı bir vicdana sahip değildir ya da yalan söylüyordur. İnsan vicdanına nasıl yalan söyleyebilir, vicdanını bu yalana nasıl inandırabilir? İnandıramaz, vicdanı sağır olmuştur.
Daha çok yeni oluyor, ne zaman yalan ilk kez yalan söylemeye ne zaman başladığımı düşündüm. İşin açıkçası istemsizce yalan söylemeye çevrem tarafından itildiğimi fark ettim. Bu yalanlara gerçekten ihtiyacım var mıydı? Tabiki de yoktu, burada çocukluk travmalarımı anlatacak değilim ama nedeni çok basit, elimde olmayan nedenlerden dolayı kaybettiğim saygılığımı, gururumu korumak için, çevrem tarafından kabullenmek için yalan söylemeye başlamışım meğer. Birbiri ardına söylenen yalanlar da zamanla alışkanlığa dönüşmüş. Bu hesaplaşmadan çıkardığım sonucun oldukça doğru olduğunu düşünüyorum çünkü bu alışkanlığı ne zaman bıraktığımı da düşündüm, üniversiteye başladığım zaman. Yeni bir çevre, yeni insanlar derken geçmişimi bilen kimse olmamasından dolayı yalan söylemeye ihtiyacım kalmamıştı. Hala daha da öyle.
Gelelim vicdanıma yalan söylediğim kısma. Bir konuda neden başarısız olduğunuzu bilirsiniz ya da nerede yanlış yaptığınızı. Bir dersten neden kaldığınızı bilirsiniz, ne yapmanız gerektiğini de bilirsiniz ama hocayı suçlarsınız vs. ders çalışmak için harekete geçmezsiniz misal. Tam olarak bu bendeki durum. Kanser hastasınızdır, yaşamak istiyorsunuzdur ama yinede tedaviye başlamıyorsunuz. Bunun gibi bir şey insanın sağlıklı vicdanına yalan söylemesi. Harekete geçmek ile alakalı bir sorunum var ama çözemedim gitti.
Bir şeyi de belirtmeyi isterim ki şu an ki duygu durumum kesinlikle bir buhran durumu değildir. Sadece yazmak istedim, yazmak iyi hissettiyor sadece.