büyük resmini bilmem ama çin mücadele sanatları kültürüne büyük zararlar vermiş, budamış, dev bir ağacı bonzaiye çevirmiş harekettir.
mücadele sanatlarının çin kültüründeki yerini, ufacık yerleşimlerin bile kendi okulları ve gelenekleri olduğunu hatırlatarak devam edelim.
mücadele sanatlarının felsefesi ve hatta teknikleri ağır reforma zorlanmış, "birleştirme" adı altında tek tip formlara hapsedilmiştir. bu "müfredata bağlama" işi, işin ehli ustalarca sporu yaşatmak adına değil, okulların ve tekniklerin budist ve taoist prensiplere bağlılığına göre (ne kadar uzak o kadar iyi), politik kriterlere yürütülmüştür.
kültür devrimi sırasında mücadele sanatlarının genel olarak bir ayıplanma dönemine girdiğini, vuşu şemsiyesi altında gösteri yönü ağır basan, olimpik anlayışta puanlamaya dayanan formlara ehlileştirildiğini söyleyebiliriz. bu dönemde ustalar tutuklanıyor, okullara "artık ihtiyaç kalmadı" diye klit vuruluyor ve yetenekli çocuklar, ülkenin farklı yerlerindeki spor okullarına yatılı gönderilip kendi geleneklerinden kopartılıyordu.
vuşuya karşı en ufak düşmanlığım yok, mücadele sanatları için harika bir organizasyondur, sporcuları saygıyı hak eder ama burada yapılan, "su böreği ve sigara böreği tarifini devletçe belirledik, artık köylerdeki tarifleri kullanmayacaksınız, ilgililer aşçılık komitemizin regulasyonunda börek pişirecek" demekle aynı abeslikte.