bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
Bir tartisma esnasinda, o konusuyordu. Hep. Ne kadar kotu hissettirilmisti, kirilmisti, incitilmisti, degersizlestirilmisti, bunlari anlatiyor ve anlatiyordu. Yoruldu. Susmak isteyip susamamanin verdigi titremeyle vucudunun yandigini hissediyordu, ama hayir yanmiyor kulleniyordu. Kullenen sevgisi, saygisi, ozsaygisi, karsisindakine duydugu inanciydi. Sonuyordu. Yanmiyor, yanmalarini geride birakmis, incecik bir duman tuterken sonuyordu. Ve usudugu icin titriyordu. İnsan yanarken titrer miydi vucudu? Usuyordu, usuyecekti. Susmak istedi.
Kulakligini takip muzik acsa, baskasinin derdini dinler gibi yapsa, saygisizlik olur muydu? Olurdu. Olurmus, oyle diyor karisisndaki.
Kitapliga dikip gozlerini kitaplarini saysa peki? Saydi. Bir eksik vardi: yasamin ucuna yolculuk.
İronik dedi. Gitti. Odada henuz kitapligina yerlestirmedigi bir koliyi, son koliyi acti. Kitaplarina bakti. Yasamin ucuna yolculuk yoktu. Geri dondu. Yerine gecti. Ve sustu.