en yakın zamanda müzik ve hristiyan teolojisi terimleri konusunda zenginleşmesini dilediğim dil.
bir dili oluşturan etmenlerden birisi kültür. haliyle "power chord" gibi bir kelimeyi türkçeleştirmek hayli zor. çünkü türkiye'de gitarın tarihi ne kadar ki? ama bir iskandinav bunu kendi diline adapte edebiliyorsa, demek ki illa ingilizce ismiyle anmak zorunda değiliz. ama bunun olması için de türkiye'de hatırı sayılır sayıda kişinin gitar çalıp "ya biz buna bir türkçe isim bulalım, olmuyor böyle." demesi gerekir.
ben şahsen hristiyanlık terimleri konusunda elimden geldiğince türkçe kelime kullanmaya gayret ediyorum. mesela fransızca noel yerine "doğuş bayramı" diyorum, paskalya yerine "diriliş bayramı" diyorum. hem anlamını karşılıyor hem de türkçe'ye katkıda bulunuyorum.
dil konusunda muhafazakar davranırsa insanlar o dil bir süre sonra konuşulmamaya başlanır. mesela ibraniler "aman abiler tapınakta kullandığımız dili sokakta kullanmayalım" deyince adamların dili aramice, yunanca ve latince oldu. 1900'lerin başına kadar da dünyada ibranice konuşan (günlük dilde) yahudi yoktu mesela.
o sebepten ötürü zenginleştirmek insanların elinde. "öfff ne biçim bir dil bu, felsefe terimi bile yok!" demek yerine o terimleri türkçe'ye kazandırmak lazım. sanki martin heidegger'ın kullandığı çoğu kelime almanca'da var mıydı? adam belki de almanca'ya epey katkı yapmıştır bu konuda.
