bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
Okuyalım mı artık?
Cevabını beklemeden eyleme başlanacak türden bir soru cümlesiydi. Üzerinde çoktandır uzlaşılmıştı. Bu saat okuma saatiydi. Ya da yazma.
Öyle bir ilişkisi olmuştu. Beraber okuyup yazıp çizdikleri. Bir başkası bundan korkardı, bir diğeri ise bunu isterdi. Oysa ne ister ne korkar sade o anın, onların oluşu ile ilgilenirdi.
Pek düşünen biri değilim galiba. Burnu kaşındı. Bir ayna gerekli. Bir ayna.
Bu evde eksik olan şey bir boy aynası. İnsanlar kendilerini görmeden evden çıkmamalıydılar çünkü asansörden geri dönmek zorunda kalıp ayakkabılarını çıkarmak eve tekrar girmek, üstünü bazen değiştirmek, kimi zaman makyajını tazelemek, bazı durumlarda tamamen bambaşka bir renkte yeni kıyafetler giymek zorunda kalabilirdi. Bu durumlardan birinde muhakkak anahtarını evde unutur ve kapıyı çektikten bir kaç mikrosaniye sonra nöronlarından gelen bir uyarımla bunu fark ederdi. Ayakkabılarını değiştirmeden çıktığı içinse boşuna asansörden eve dönmüş olurdu.
Herkese olur muydu bu?
Şimdi okuyalım. Yarınsa boy aynası alırız belki. Kitaba döndü. Aynayı unutmak üzere.