yaklaşık 1 yıl önceki ani ölümünden önce üzerinde çalıştığı, kalp krizi geçirmeden hemen önce de johnny moraes'le birlikte rifflerini gözden geçirdikleri son solo albümü shadow work yaklaşık 2 hafta önce satışa sunulmuş efsane.
moraes'le birlikte otel odasında tekrarlarını yaptıkları şarkılardan haberim vardı ama ani ölümünden ötürü arkasında bir albüm ortaya çıkarmak için yeterli materyal bırakmış olabileceğini düşünmemiştim. albümün line up kısmında moraes'i görünce emin oldum. shadow work'ün adını ilk duyduğumda sanki bir best of gibi gelmişti bana ama moraes'in adını görmemle birlikte, ölürken bile üzerinde çalıştığı kendi solo albümü olduğunu anladım.
dane'in 2008'de satışa sunulmuş praises to the war machine albümü de var. nevermore'da jeff loomis'le olan fikir ayrılıklarına henüz 2 yıl vardı o zamanlar ve nevermore'dakine göre çok farklı bir solo albümdü bu. olumlu eleştiriler de almıştı dane. ikinci albüm için verdiği 10 yıllık ara keşke olmasaydı da, şu albümü kendisi hayattayken eleştirebilseydik be...
nevermore'daki dane ile shadow work'teki dane arasında hemen hemen 7 yıl olsa da, ölümünden neredeyse 1 yıl sonra bize seslenen dane'in karakteristik sesi ve çevresinde her zaman olmasını istediği bol cayırtılı riffler, sürekli atakta olması beklenen davul ve tekdüzeliği bozan, tatlı tatlı okşayan bass temposu sanki hiç değişmemiş. dane bu albümden sonra birkaç konsere çıkıp loomis'le konuştuğunu ve nevermore'u tekrar ayağa kaldırmak için harekete geçebleceklerini söyleyecekmiş gibi hissettirdi bana. kendisi, biz, scream vokalini pes sesiyle dalgalandırdığı anları özlemle anmaya henüz başlamışken, albümdeki rain'le birlikte hüzün okyanusunda boğmaya çalışmış dinleyenleri. mother is the word for god ile yaklaşık 1 buçuk dakikalık solonun önünde -ve her zaman- ön planda olmaya alışkınlığını hatırlatmış, disconnection system'le nevermore günlerini özletmiş, madame satan'ın müthiş düzenlemesiyle progresif metalin nasıl yapılacağını ölümünden sonra bile öğretmeye devam etmiş. bu yılın en iyilerinden biri olarak görülmeyecek olsa dahi, en değerli albümlerinden biri olacak shadow work. şüphem yok bu konuda.
şura daki güzel albüm değerlendirmesinde de dendiği gibi: "başkalarını kendisiyle karşılaştırıp o'nu (kafalarında) değiştirmeye çalışabilirler ama bu türde kimse warrel dane'le karşılaştırılabilecek bir seviyeye ulaşamayacak". valhalla'ya selam olsun. arkanda bıraktığın küçük nevermore hayranı canavarlar hem hatırana hem nevermore'a hem de progresif metale iyi bakıyor dane, merak etme. ama seni hayvanlar gibi özledik şimdiden. bıraktığın son albümün birkaç kere baştan sona çalındığı her yerde, kafa sallamalara yaşlı gözler de eşlik ediyor ve edecek.