polonyalı bir hanımefendiyi kalbime gömmüşken, çok da izleyesim gelmedi filmi ama "neymiş la, bir bakayım" deyip izlemeye başladım.
daniel, ıslahevinde, işlediği cinayetin suçunu çeken bir mahkumdur. ıslahevindeki kilise'ye de ayinlerde yardım etmektedir. her ne kadar rahip olmak istese de cinayet suçlusu olduğu için pek mümkün görünmemektedir.
küçük bir polonya kasabasındaki kereste fabrikasında çalışması şartıyla salınır. ama kereste fabrikasından içeri girdiğinde "ben buraya ait değilim" der ve kendisini dağa bayıra atar. sonra da kasabadaki kiliseye gider. orada gördüğü bir kızı etkilemek maksadıyla da "bak ben rahibim" der. o sırada da tesadüf bu ya, kasaba halkı bir rahip beklemektedir. olaylar gelişir.
aslında katolik kilisesi'ni çok güzel yerlerden eleştirmiş. ben rahiplerin "aman ağzımızın tadı kaçmasın ali rıza bey" tarzı davranışlarını türkiye'ye özgü zannediyordum ama malesef her yerde böyle sanırım. buna yozlaşma mı denir, yoksa bir nevi bana dokunmayan yılan bin yaşasıncılık mı denir bilemiyorum ama 21. yüzyılda nedense rahiplerin üstünde tuhaf bir hava var.
umarım yeni yetişen rahipler bir değişim yaratır kilisede. yoksa şu sanattan ve dil öğrenmekten başka kafası çok basmayan halimle ben de rahiplik armağanı için tanrı'ya dua etmeye başlayacağım.
ya da umarım ben yanılıyorumdur ve aslında rahiplerde çok da bir sıkıntı yoktur. bunun olması çok sevindirir beni. zaten herkesin kafasının karışık olduğu tuhaf bir çağda yaşıyoruz.
yine de kilisedeki sorun ne olursa olsun, ben de padre pio gibi kiliseme sadık kalacağım. martin luther veya marcel lefebvre gibi olmak istemem.