insanlık tarihine katkısı çok büyük, belki tekerlekten daha önemli, büyük icatlardan biridir. malumunuz insanoğlu, iki ayağı üzerine dikelmiş, dili çözülmüş konuşmuş, gezmiş, avlanmış bir tür. neden sonra tarım yapmayı öğreniyor, ekin yetiştiriyor. bu ekini biçmek, hasat etmek gerek. önce yolarak (spekülasyon yapıyorum) sonra bıçakla keserek, sonra kavisli bıçak yani orakla ve en son da tırpanla kesiyorlar buğdayı, arpayı. tırpanın özelliği ne? ayaktayken kullanılabiliyor. belini bükmeden çalışmak, çalışanlar tasdik edecektir, çok büyük fark yaratıyor. tırpan, ebatı, sapı, kavraması ve şekli ile muhteşem bir alet. muazzam verimli, ayaktan omuza kadar tüm vücudu kullanmaya olanak sağlayan, kestiği ekini bir yana desteleyip bırakan bir mucize. yakın zamana kadar milyarlarca insanı tırpan doyurmuştur desem, sanırım abartı olmaz. eskiden köy köy gezen tırpancılar varmış. çingeneler de yaparmış bu işi. onun dışında köylerde toplu tırpan çekilirmiş, bir sıra oluşturan erkekler, aynı anda, bazen ritme eşlik eden bir türkü de söyleyerek ekinleri biçermiş. sonra beş on dakikada bir durulur ve tırpanın bıçağı bilenir. günlük de o bıçak dövülerek uçtan inceltilir.
onun dışında yabani otla mücadele ve besi hayvanlarına ot stoklamak için de kullanılır tırpan. özellikle bahçelerde çalılaşmaya giden daha sert otları güzel keser.
bu güzelim aletin adını görünce burada anılarım depreşti. köyde bahçemiz varken sık sık otları biçerdim tırpanla. açık havada, yorucu, terletici, güzel bir çalışmaydı. fetişleri de çok tırpanın o yüzden. şu doğaya dönüşün moda olduğu günlerde, makine yerine eski usül tırpanla ot biçmek bir çeşit terapi gibi geliyor insanlara. deneyenler buna da katılacaktır. şimdi bile aklıma geldikçe canım çekiyor. kömürlüğümde bir tane tırpanım var ama köydeki bahçeyi sattım. şimdi evin arkasındaki ufak yerde pek kullanılmıyor. özledim seni tırpan.